Κόβιτ 19
Ποια είναι η καλύτερη
δεκαετία σου; Από τα δεκαεννέα στα είκοσι, λέει, έτσι κι αυτός, έμεινε ο «κόβιτ
19», πέρασε το είκοσι, το είκοσι ένα με πατριωτικά τραγούδια, ήλθε το είκοσι
δύο, αυτός εκεί, και να η μια μετάλλαξη πάνω στην άλλη, κάμποσα γράμματα του
αλφαβήτου επιστρατεύτηκαν, τώρα είναι η όμικρον λένε, θετικό αρνητικό άλλο αυτό,
λοιπόν, στην αρχή έμοιαζε το γατάκι που μου χτυπά πρωί πρωί το τζάμι να του
ανοίξω την πόρτα να μπει, δικαίωμά του, το απέκτησε με την επιμονή του, ήταν
λοιπόν κάτι στο βάθος του λαιμού, τικ τακ, κάτι ένιωθα, κατάλαβα, ήμουν ήδη
περικυκλωμένος, η κόρη, η εγγονή, ο γαμπρός, ο φίλος, με άλλους συνταξίδεψα με άλλους τραπεζοκάθισα,
το βράδυ του Σαββάτου κάτι κρυωμένος μου φαίνομαι, ας βάλουμε καμιά κάλτσα, ας φορέσουμε
και καμιά πιτζάμα, ας βάλουμε και τις φόρμες, κι άρχισε ένας ιδρώτας, Χαντάρα
του Φοινιού. Με ρωτούν αν έχω πυρετό, ίδρως πολύς και τον έσβηνε, ούτε που ένιωσα
να πυρέσσω, κι αυτό κράτησε Σαββατοκυρίακο, την Κυριακή λέω να πάω σε φαρμακείο
διημερεύον διανυκτερεύον, να εγγραφώ εις τας δέλτους της Ιστορίας, να ξέρει κι η
Υπηρεσία πότε με δεσμεύει πότε με αποδεσμεύει, θετικός κύριε, το ξέρω, έρχεται
το μήνυμα στην Τράπεζα, τράπεζα είναι το τηλέφωνο, το τηλέφωνό μας σήμερα είναι
τα πάντα μας, διαβατήριο, τηλέφωνο, ταυτότητα, τράπεζα, ιατρικά, φαρμακευτικά,
ό τι θέλει η ψυχούλα σου και μη μου πεις πως κρατάς μια αρχαιολογία και
πιστεύεις πως είσαι ιν. Μοδέρνο τηλέφωνο παιδί μου να ξέρει ο κόσμος πως θα
επικοινωνείς, θα ταξιδεύεις, θα ακούς μουσική, θα διαβάζεις βιβλία, περιοδικά,
όποια απορία έχεις να την λύνεις, Θαυμαστός ο Θεός. Έτσι κι εγώ, δόξα τω Θεώ,
λέω, ήλθε ο κόβιτ, καλώς να ορίσει, εφτά μέρες περιορισμό, άλλο που δεν ήθελα,
κλεισμένος στο δωμάτιό μου ο βασιλεύς του οίκου μου. Κι έτσι περνούν οι μέρες,
τα άλλα περιμένουν, παίρνουν σειρά από Δευτέρας, είχαμε και τρία εμβόλια, είναι
κι η ασθένεια τώρα ένα τέταρτο, διαβάζω για τον Μπιλ Γκέιτς, αν θυμάμαι καλά το
όνομα, αυτός λέει τον διέταξε να κατασκευαστεί στα εργαστήρια, από καιρό το
πήρα χαμπάρι πως παίζουν με τη ζωή μου άλλοι, πλούσιοι, πτωχοί τω πνεύματι που
θέλουν να μου το παίζουν έξυπνοι, αν τα μεγαλοποιώ, μιλώ για μεγάλες δυνάμεις,
για μοίρα και άλλα συναφή, αν θες το ρίχνεις αλλού και λες, Δόξα τω Θεώ,
υπάρχουν και χειρότερα, εγώ έζησα το ελαφρύ και κούφο, δόξα τω Θεώ. Περαστικά
δεν χρειάζονται, γιατί είναι και μετρημένα, και με τηλεπικοινωνιακή γραπτή ειδοποίηση. Στις εφτά μέρες απολύεσαι.
Καλός πολίτης.
