ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
ΜΑΚΡΙΔΟΥ, ΘΕΡΙΟ Η ΜΝΗΜΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΥΚΚΙΔΑ
Το καταφύγιο της ποίησης
είναι πάντα ανοιχτό για την Κλεοπάτρα Μακρίδου. Ασφυκτικά πλήρης η μνήμη από
πατρίδα και καταστροφή του 1974, ζώντας στη Γαλλία, χωρίς όμως λεπτό να απομακρύνεται
από την Κύπρο, τυλιγμένη τα συναισθήματα από την κάποτε παραδείσια παιδική ζωή,
ύστερα ρημαγμένα, αιματωμένα τα όνειρα , όπου κι αν διαβεί αυτό μεταφέρει,
κάποτε φορτίο βαρύ, κάποτε με ευλάβεια σαν τίμια δώρα, την υπερπλήρη μνήμη.
«Θεριό η μνήμη»
τιτλοφορείται η νέα της ποιητική συλλογή, εκδόσεις Κουκκίδα.
Ο αγώνας του
ανθρώπου να εμβαθύνει εις εαυτόν, να αποκτήσει αυτογνωσία, η συνεχής βίωση της σύγκρουσης
των αντιθέτων, ο ύψιστος πόθος της ελευθερίας και των ανοιχτών οριζόντων, αποτελεί
ένα κύριο θέμα, δωρική κολώνα στο
οικοδόμημα της συλλογής.
Οι συγκρούσεις,
εσωτερικές η διαπροσωπικές, εκφρασμένες απελευθερώνουν την πίκρα και οδηγούν
σταδιακά στην αποδοχή της μοίρας. Μέσα σ’ αυτό τον τραγικό διάδρομο της ζωής
διακρίνει κανείς και το σχήμα «ύβρις- τίσις» είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε σε
γενικότερο, της πατρίδας, της Ιστορίας μας, του παγκόσμιου.
Το μεγαλύτερο
μέρος της συλλογής, καταφυγή στην αιμάσσουσα μνήμη, κυκλώνει τη νεότερη Ιστορία
μας από το 1974, με το πραξικόπημα και την εισβολή. Η σύγκρουση και διάψευση των
ιδεολογιών, τα πάθη της προσφυγιάς, των αγνοουμένων και νεκρών του πολέμου, το
ατέλειωτο κλάμα που δεν λυτρώνει αλλά μάλλον επιτείνει έναν άγριο πόθο για
δικαιοσύνη.
Ο Πενταδάκτυλος παρών,
βαρύς, με την Ιστορία και τη μυθολογία του αλλά και η από αρχαιοτάτων χρόνων μυθολογία
εμποτίζει την ποίηση με τις αιώνιες και παγκόσμιες αλήθειες της έτσι, ώστε η
ποιήτρια να μπορεί να εκφράζει τους παθόντες όπου γης και την απανθρωπία των
Ισχυρών, όπως κι αν αυτοί ονομάζονται.
Η ποίηση έχει
διόδους και διεξόδους ανεξερεύνητες. Κάθε ποιητική συλλογή αποτελεί και μια
προσπάθεια ρωγμής στα αδιέξοδα. Γι’ αυτό και με ελπίδα προσμένουμε κάθε νέα
έκδοση, γιατί εκεί ίσως βρούμε μέρος του εαυτού μας ή εκφραστικές διεξόδους στη
στασιμότητά μας.
Στέλιος
Παπαντωνίου
