Ο ΝΟΝΟΣ
Παρακολουθούσε με προσήλωση τις ειδήσεις από τηλεοράσεως και
άφηνε το μυαλό του να συλλάβει την ιδέα, αυτό που θα σχεδίαζε για τον κινηματογράφο
θα ήταν το έργο της χρονιάς, αν όχι του αιώνα, παρακολουθούσε τις κινήσεις του
Τραμπ, προπαθούσε μέσα από τον άγριο θυμό του Ερντογάν να συλλάβει το απύθμενο
μίσος εναντίον του εαυτού του, σχιζοφρενή δεν τον ήθελε, αντίθετα έπρεπε να μοιάζει
με Μάρλον Μπράντο, ο ρόλος θα ταίριαζε, το έργο θα το ονόμαζε «Ο Νονός», μια
μαφία κι έξω, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έβλεπε, τα μαφιόζικα ήταν μικρά
κοντά σ’ αυτά που παγκόσμια τεκταίνονταν και κανείς δεν μιλούσε, περίμενε τον
κάθε ηλίθιο του διεθνούς οργανισμού ν’ ανοίξει το στόμα κι αυτός σχεδόν έστελνε
συγχαρητήρια σε κάθε επίθεση της αεροπορίας εναντίον της Λιβύης, των Κούρδων
στο Ιράκ, σκεφτόταν ο Κόπολα, μια
οικογένεια εγκληματιών, να γίνεται πρόεδρος της χώρας του ο ένας, να γίνεται
και ο άλλος, δυο αντίπαλες οικογένειας του υποκόσμου θα ήταν καλό να σμίξουν, να
δούμε και την αντίδραση του κόσμου, να ανέχεται η ανθρωπότητα τους εγκληματίες
να την κυβερνούν, παιδιά είχαν οι Πρόεδροι, δεν θα χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα
παιδιά τους αλλά τους γαμπρούς τους, ο ένας θα έδινε κάλυψη στον άλλο για κάθε
παρανομία, αν χρειαζόταν έφτιαχνε και κανένα πραξικόπημα, προτιμότερο αυτό να
γινόταν στην Τουρκία, να δώσει ευκαιρία στον ένα να καθαρίσει από τους αντίπαλους,
κι έτσι έστελνε στη φυλακή όλους όσοι ντρέπονταν
να τους κυβερνούν μαφιόζοι, ο άλλος μάλλον φάνταζε φρενοβλαβής, τους διαλέγουν
οι μεγάλες χώρες, η χώρα του αγάλματος της Ελευθερίας, με χίλια δυο κόλπα ξεγελούν τον κόσμο, χρήμα παιδί
μου χρήμα, και απειλές, μεγάλα συμφέροντα, στενές οικονομικές σχέσεις, έπρεπε
να βρει κι έναν ηθοποιό να μοιάζει στον Τραμπ, για τις κυρίες των Προέδρων είχε
τα κομμάτια του ή κόμματους και κομματάκια, η άλλη ας ήταν όποια να ‘ναι, ούτε
πρόσωπο φαίνεται ούτε κορμί, να της βρει μόνο ρούχα πολυτελείας, καλά, αυτό θα
το αναλάμβανε το ειδικό προσωπικό, πώς όμως
θα βόλευε τόση βρομιά σε μια ταινία, αυτό σκεφτόταν, τη δυσωδία που θα αναδίνει
η ταινία του, χειρότερη από χοιροστάσια, χειρότερη από λύματα της μιασμιλιάς… ενώ
η πραγματικότητα ήταν χειρότερη. O tempora, o mores!!!
