Μυριάνθη Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου, Σε γνώριμες ράγες,
σονέτα
Η ποιητική συλλογή της Μυριάνθης Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου
Σε γνώριμες ράγες, αρχίζει με ένα ποίημα στον μακαριστό φίλο Ανδρέα Σοφοκλέους,
ήρεμο και γαλήνιο, που παρουσιάζει ενώπιόν μας τον φίλο παρόντα, ταξιδευτή τώρα
της αιωνιότητας.
Τα ποιήματα βαλμένα σε δύο μέρη, στο πρώτο σονέτα στην
πανελλήνια γλώσσα, στο δεύτερο σονέτα
στην Κυπριακή διάλεκτο. Όπως ξέρουμε το σονέτο είναι αυστηρή ποιητική φόρμα, με
απαιτητικές ομοιοκαταληξίες και τις κύριες ιδέες να συγκεντρώνονται στο τέλος
του ποιήματος.
Ποιήματα με προσωπικό από τη μια ύφος και αφορμή, που
μπορούν όμως να εξακτινώνονται και να συγκινούν με τη γενίκευση των νοημάτων τους,
τον πόθο για φυγή, τα παρελθόντα
δοξαστικά, την τραγικότητα ιστορικών προσώπων που επιβιώνουν και συγκινούν με
τη τύχη τους και αντιστοιχούν με το σήμερα. Σ΄όλη τη συλλογή απλωμένη η αγάπη
στη γενέθλια γη, η ταύτιση του πολιτισμού με τους ανθρώπους, κάποτε όμως οι
λυπηρές στιγμές της πόλης κι η προσπάθεια απελευθέρωσης από αυτήν, με όλα τα
σημαινόμενα των συμβόλων, προπάντων όμως, όπως ομολογεί και ο τίτλος, σε
γνώριμες ράγες, όχι μόνο ποιητικές αλλά και γυρισμός στα παλιά και ωραία, στις λαχτάρες
της περασμένης μας ζωής.
Η συλλογή έχει προπάντων συνέπεια και στα θέματα και στο
ύφος και σ’ αυτό βοηθά η δοσμένη φόρμα του σονέτου, που βρήκε στην ποιήτρια μια
άξια λειτουργό του, στιβαρή και πειθαρχημένη, με βαθιές ρίζες στην ανθρωπιά και
στις πανανθρώπινες αξίες, που μέσα από τις μυστικές ατραπούς των ποιημάτων της διαφαίνονται
καθαρές, άσχετα από θρησκεία ή εθνικότητα, αφού την συγκινούν κυπριακά και παγκόσμια
ανθρώπινα δράματα.
Η πρώτη ύλη της από τη μυθολογία, την Ιστορία, τις Γραφές,
την ίδια τη ζωή, και προπάντων τη φύση.
Στο Β΄μέρος, Σονέτα στην Κυπριακή Διάλεκτο. Δοκιμασμένη η
κυπριακή της τότε εποχής από τα γνωστά σονέτα των μεσαιωνικών μας χρόνων, οδηγούν
στη σημερινή μορφή της διαλέκτου, με τα ποιήματα να αποπνέουν το άρωμα της ζωντάνιας
και της ζωντανής παρουσίασης του δράματος του τόπου μας, με την σκλαβιά και τον πόθο της ελευθερίας. Μικρά
δραματικά έργα, βγαλμένα από καρδιάς.
Ευχαριστήρια
