Χρόνια τώρα
Χρόνια τώρα μας
κυνηγούν και δεν φεύγουμε από τον τόπο μας, τα σχέδια ήταν παλιά, ήρθε κι ο
λιόντας και η χανούμη με τα ληστρικά και σάρωσαν μεριές μεριές τον τόπο,
φυτεύτηκαν δέντρα στο αθώο αίμα και στο βιασμό, στο διωγμό και στην ταπείνωση της
προσφυγιάς και αιχμαλωσίας, άλλοι ακόμα μαντρισμένοι στα χωριά τους, χιλιάδες
ήταν, λίγοι απέμειναν, το μόνο που δεν αξίζει σ’αυτό τον κόσμο, τον ελληνικό
κόσμο της Κύπρου, είναι η προσβολή πως
θα τουρκέψει, γιατί έχει ανάξιους ηγέτες, μα χιλιάδες γερό σιωπηρό λαό.
Δεν τα μπορώ
τα κλάματα, θα ΄ρθει ο τούρκος να την πάρει, κι άλλα τέτοια, γιατί δεν σώθηκε κανένας με τα παρακάλια και
τη γλυφτουριά, με το γονάτισμα και με τους τεμενάδες, αν μη τι άλλο για μια
αξιοπρέπεια ζούμε, δεν χρωστάμε σε κανέναν τούρκο σε κανέναν εγγλέζο σε κανέναν
ξένο, χρωστάμε στους νεκρούς μας, στη γενιά μας, στα παιδιά μας. Και πολλά
μάλιστα.
Και τι
δηλαδή; Θα γεμίσουμε αεροπλάνα και
βαπόρια και θα γράφουμε τραγούδια προσφυγιάς; Άντε το κάναμε μια, θα το κάμουμε
δυο και θα μας μείνει σύστημα; Κάθονται νέοι άνθρωποι και κουνιούνται μια εδώ
μια εκεί με το ρυθμό και το τραγούδι, κι ύστερα λέει, αρκετά αγωνιστήκαμε για
σήμερα, πάμε για καφέ. Κάποτε πρέπει να πάρουμε τα πάνω μας, ξέρουμε να
γράφουμε και Όχι και να το λέμε και να αρνιούμαστε ό τι αφύσικο, γιατί όλα αυτά
που τσαμπουνούν οι πολιτικάντηδες κι οι οσφυοκάμπτες εκεί οδηγούν, στην
υποδούλωση, που τώρα γίνεται με λόγια, μας περιτυλίγουν με κάμποσα
ακαταλαβίστικα, νομικά και νομικίστικα, κι οι κομματάρχες να κρατήσουν στο μαντρί
τους τα αρνιά, κι οι άλλοι τα γίδια. Ούτε όπλα σας είπα να πιάσετε ούτε και να
βγείτε στους δρόμους να φωνάζετε, αλλά ρε φίλε δεν είναι ντροπή να ετοιμάζεις
θέλοντας μη θέλοντας τον κόσμο να υποταχτεί, γιατί βλέπεις τη δύναμη της τουρκιάς
και τρέμεις με τις αγριοφωνάρες του ερντοάν και τις ειρωνείες του κάθε μεμέτη; Τέτοιο
νου να τον βράσεις και να πιεις το ζουμί του.
Δεν παραδίδω
τον τόπο μου, ο Θεός μου δωσε νου να κρίνω, ετοιμάζομαι για το κακό,
ετοιμάζομαι όμως και για το καλό, να με καλούν με τα λοούθκια τους να σκλαβωθώ,
και να τους φτύννω!
