Στέλιος Παπαντωνίου
Ποιος εκφράζει το λαό;
Στην Κύπρο τα κόμματα έχουν την εντύπωση πως εκφράζουν τον
λαό, ξέρουν όμως πολύ καλά οι κομματάρχες πως έχουν καταντήσει αρχιτσέλιγγες,
γιατί έτσι συμπεριφέρονται στα μέλη τους, σαν σε πρόβατα, και τα μέλη ξέρουν
πως εξαρτώνται πολλά από τους κομματάρχες, όπως ο διορισμός τους σε θέσεις στη
δημόσια υπηρεσία, οι προαγωγές ή και μεταθέσεις ή μετακινήσεις τους από μια
υπηρεσία σε άλλη. Τα κόμματα στην Κύπρο αποτελούν λαβυρίνθους μέσα στους οποίους
ο μινώταυρος κατατρώει τα θύματά του, μη αφήνοντας ελευθερία κινήσεως σε
κανένα, αφού απαξάπαντες πρέπει να αποτελούν πρότυπα γιέσμεν ή γιεσγούμεν.
Ήρθε όμως κι η περίοδος του δημοψηφίσματος, το 2004, κι αποδείχτηκε πως τα μέλη μπόρεσαν να αποδεσμευτούν
από την ανελεύθερη θηλιά και ψήφισαν κατά βούληση, εκφράζοντας προπάντων την
πίστη τους στην ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, του μόνου όπλου που μας έμεινε,
ύστερα από τόσες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις στους αχόρταγους γείτονες.
Επανερχόμαστε πάλι σήμερα σε παρόμοιες περιόδους, ο λαός
αγωνιά για το μέλλον του τόπου, μερικοί των κομματαρχών ανέβηκαν στη σκηνή και
παίζουν το θέατρό τους, με το ανάλογο ύφος, υφάκι, σιδηρούν προσωπείο,
χαραγμένο χαμόγελο ή σφραγίδα κομπογιαννίτη, πολλοί θαυμάζουν από συνήθεια,
άλλοι χειροκροτούν λόγω υποχρεώσεων προς τον αρχηγό, οι έξω κομμάτων όμως με τη
βοήθεια των σύγχρονων μέσων κοινωνικής δικτύωσης εκφράζουν την απέχθεια προς τα
γιγνόμενα, γενικά προς όσα γίνονται γι’ αυτούς χωρίς αυτούς, με συμπαιγνίες
μεγάλων δυνάμεων, του διεθνούς οργανισμού, ειδικών επί του πώς η ανελευθερία παρουσιάζεται
ως ελευθερία και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως ευρωπαϊκό
κεκτημένο. Ειδίκευση αποκτηθείσα προ του σχεδίου Ανάν, ενταύθα, γιατί μόνο στην
πατρώα γη συμβαίνουν όσα συμβαίνουν, σχεδιάζονται όσα στα μαγειρεία κρυφά
μαγειρεύονται και ξαφνικά ο κόσμος εμβρόντητος καλείται να διαβάσει μερικές δεκάδες,
εκατοντάδες και αύριο χιλιάδες σελίδες ακαταλαβίστικα, για να πει το ναι ή το
όχι. Τόσα γίνονται εν τω κρυπτώ και ελάχιστα στο φανερό, γιατί η μέρα βλέπει τα
έργα της νύχτας και θρηνεί και οδύρεται, πάντα ελπίζει όμως πως ο καλός Θεός θα
σώσει αυτό τον τόπο από τις ανομίες των κυβερνώντων, των προκυβερνησάντων και
των κομματαρχών.
Κι απομένει κανένα διαδίχτυο, να γράφει ο κόσμος τα πάθη
του, τις αγωνίες και τα παράπονά του. Οι άλλοι, πεπεισμένοι πως εκτελούν σωστά
το έργο τους, δεν νιώθουν πως έχουν υποχρέωση να δώσουν λόγο σε κανένα,
πανίσχυροι στο να τους τραβούν όπου άλλοι διατάσσουν, πάντα υπάρχει ζώο
μεγαλύτερο από την καμήλα, μεγάλες δυνάμεις λέγονται.
Απογοήτευση στον κόσμο, γιατί τόσα χρόνια αδικίας τα
αποδέχονται οι ιθύνοντες αδιάντροπα, από υποχώρηση σε υποχώρηση φτάσαμε να
ακούμε όσα γενικά λέγονται από τους εκπροσώπους του ΟΗΕ για την Κύπρο και
διερωτώμεθα, τόση κουφαμάρα, τόση στραβάρα, δική τους ή των δικών μας εκπροσώπων,
πώς να γίνει ανεκτή από τον λαό!
Κι ο λαός, είπαμε, άλλοι δεξιά, άλλοι αριστερά, άλλοι στο
τεμαχισμένο κέντρο, βαθιά, άκραχτα μεσάνυχτα, τρισκότεινοι ουρανοί. Κι όμως πιστεύουμε
και ελπίζουμε.
