ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

Σ’ αυτή τη μισοχώρα

Φυσά ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει

Και κρατώ ανοιχτά τα παράθυρα

Με τσακισμένη φωνή με πόνο ψυχής

Πλησιάζω αργά στο παράθυρο

Κι ακούω βαθιά μια κραυγή

«Τα παράθυρα, τα παράθυρα»

Φυσά ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει

Κι αν κλείσει το παράθυρο

Θα μου μείνουν οι βράκες

θα μου μείνουν οι φστάνες

Θα μου μείνουν τα μεχμετζίκ

Ως τώρα κρατώ ανοιχτά τα παράθυρα

Πόσους να διώξω πόσους ν’ αφήσω

σκέφτομαι με μαύρη καρδιά

Φυσά ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει

Και  ξυπνώ με τους έποικους

Η καρδούλα τους πάλλεται

Και ξυπνώ με τα μεχμετζίκ

Ανάβω φωτιά τους φτιάνω τσαγάκι

Φυσά ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει

(να ‘μαστε λίγο ανθρωπιστές)

Ας όψεται ο βοριάς που φυσά

Και τ’ αρνάκια παγώνει

Σαράντα τέσσερα χρόνια.

Ξύπνα βρεεεεεε