ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Από τη στιγμή που μπαίνεις στον
ποταμό
Να προσέχεις τα ονόματα.
Εκεί βαφτίζονται κι αλλάζουν
ώσπου να πατήσεις
εις τον αυτόν ποταμόν.
Κάποιοι κοιμούνται με τους δαιμόνους
Κάποιοι κοιμούνται με τον ύπνο τους
Κι εσύ
Από τη μια στιγμή στην άλλη
Μένεις στους δρόμους, άπορος κι
ανέστιος,
Ανιστόρητος, ρακένδυτος.
Μα ποιος ήταν ο ιερέας;
Αυτός δεν ήξερε τη γλώσσα μας
Ο άλλος ήξερε μόνο τη δική του
Ο δικός μας αλλοιθώριζε.
Και το παιδί βαφτίστηκε
Στην αρχή «Ενιαίος»
Ωραίο όνομα
Ύστερα «Πολυπεριφερειακός»,
Ύστερα «Διπεριφερειακός»
Ύστερα «Διζωνικός»
Δεν το γύριζε η γλώσσα
Με τίτλους πολλούς κι ονόματα
Άχρηστα για μένα, για σένα, για
τον τόπο.
Ανάδοχος ο Βασιλεύς Γεώργιος
Εν έτει 1990.
Και τα ψηφίσματα γλιστρούσαν στο
δρόμο
Στην αρχή
«Σώστε τη Δημοκρατία»
Ύστερα, «Κρύψτε το σύνταγμα»
«Ακολουθήστε τη νέα τάξη των
πραγμάτων
Όπως την καθορίζουν τα….
Όπως προνοούν τα….»
Κι εμείς εκεί,
Να περιμένουμε το λεωφορείο για το
χωριό.
Όταν στηθούν τα δικαστήρια
Θα ιδρώσουν πολλοί ομόγλωσσοι.
