Ο εφιαλτίσκος
Αν στο τέλος αναφωνήσετε, «κι εγώ το ίδιο βλέπω», θα είστε κι εσείς απόφοιτος του Αθήνησιν Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ίσως της δεκαετίας του εξήντα, ίσως της Φιλοσοφικής Σχολής, και ρωτούσαν κι οι αστυνομικοί στις εισόδους των διαφόρων υπηρεσιών, «δηλαδή θα γίνεις φιλόσοφος;»Για κοινά όνειρα λέω, στον ύπνο, εφιαλτίσκους για την ακρίβεια, σε δυο τρεις παραλλαγές, τώρα μάλιστα άρχισαν να γεννώνται και παραλλαγές των παραλλαγών, η πρώτη, ενώ κοιμάσαι ωραίος ωραίος, βλέπεις στο όνειρό σου πως χρωστάς μάθημα, και να σε κόψει ο αθεόφοβος με τέσσερα και εβδομήντα πέντε και να έχεις να ξαναδιαβάσεις τα ίδια και τα ίδια και βαριέσαι και τα βαριέσαι, το χειρότερο να ξαναδιαβάζεις και να ξαναδιαβάζεις και να μην ξέρεις τι δεν ξέρεις, αφού όλα τα ξέρεις, και γιατί να σε κόψει, πούθε πιάστηκε, μα αφού τα ξέρω, ευτυχώς ξυπνάς και το χαίρεσαι: περασμένος, να ν καλά το τάλιρο!
Η επί το μεγαλοπρεπέστερον παραλλαγή είναι πως δεν πήρες το πτυχίο, και ιδρώνεις και ευτυχώς λειτουργεί ο νους, διά της εις άτοπον απαγωγής συμπεραίνεις πως «δεν γίνεται, αφού διδάσκω τόσα χρόνια, θα το έχω πάρει» και γυρνάς από την άλλη, αλλά και πάλι το είδες, και ταράχτηκες και δεν είσαι μόνος που το βλέπεις, έτσι συμπεραίνεις από τα λόγια των άλλων παθόντων, ακόμα και αρίστων.
Το τρίτο είναι εντός του «λειτουργήματος» που λεν, ήταν ένα παράρτημα μακριά από το κεντρικό κτήριο, συνεχόμενες ώρες, μέχρι να τελειώσεις στο ένα τμήμα, έπαιζε το κουδούνι, έτρεχες να προλάβεις να πας στο άλλο, στο παράρτημα, αλλά όλο κι έμεναν κάτι λεπτά χωρίς εσένα στην τάξη, κι οι μαθητές θορυβούσαν, «με ποιον έχετε μάθημα; Αργεί ο φιλόλογος», και να τρέχεις και να τρέχεις να προλάβεις μην αρχίσουν να θορυβούν, κι ο κέρβερος υποδιευθυντής του παραρτήματος να σε υποβλέπει, «τόνδε υπόδρα ιδών», μα τι να πει κι αυτός, δικαιολογούσε τα δικαιολογήσιμα!
Κι η παραλλαγή της παραλλαγής, τελευταία εκδοχή, μπήκε άλλος καθηγητής στην τάξη να κάμει μάθημα, «και γιατί δεν του είπατε πως είχατε μαζί μου;», «μα καθυστερήσατε», και μπήκε και βγήκε, μα «πώς λέγεται, είναι καινούργιος, ποιος είναι;» Κι μαθητές συνομιλούν μεταξύ τους και δεν ακούν, δεν απαντούν, ούτε πως είμαι εκεί… Πολύ κακή παραλλαγή αυτή! Είμαι στην τάξη ή δεν είμαι; Και μετρώ τα χρόνια κι είναι είκοσι που δεν είμαι!
