Ο ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ
Φαίνεται πως δεν μας μένουν και πολλά πράματα να κάνουμε,
παρά μόνο να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς βρεθήκαμε σ’ αυτή την κατάσταση,
πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα και αέρα, να μπαινοβγαίνει ο οχτρός από όλες
τις τρύπες όλων των στοιχείων, στοιχειό κι αυτός, κι εμείς να συνειδητοποιούμε
μάλλον και μάλλον την αδυναμία, τις αδυναμίες, να προσπαθούμε να συλλάβουμε το
μέγεθος ή τα μεγέθη των συμφερόντων, τις φιλίες, τις οικονομικές επιχειρήσεις
που κρύβονται πίσω από κάθε πολιτική κίνηση και πράξη, την οικονομία εν γένει, που
δρα υποβρυχίως και ωθεί ή χαλιναγωγεί σκέψεις, αποφάσεις και πολιτικές δράσεις,
και στο τέλος τα ρίχνουμε όλα για καλό και για κακό στο κεφάλι μας, αλίμονο να
μην φταίμε κι εμείς, πού είναι τα πολυβολεία μας, πού είναι η ασφάλειά μας, η
άμυνά μας, όσο κι αν επαιτούμε συμμαχίες, δεν είναι ντροπή, τα συμφέροντά του ο
καθένας, κι εμείς τα δικά μας.
Από το 60 που είπαμε να γιορτάσουμε ελευθερία, από τις πρώτες
μέρες, περνούσε το αυτοκίνητο τότε του Μακάριου από Κολοκάση, εκεί καθόταν ο
τατάς, μη νομίζεις γιε μου πως όλα αρχίζουν τώρα ρόδινα, έχει πολλά αρνητικά η
συμφωνία, εμείς μικροί, ύστερα από τόσο αγώνα, φανατισμό, δοσμένοι με τα
μπούνια στην ένωση, ακούαμε πολλά, καταλαβαίναμε λίγα, δεν είχαμε ακόμα
διαβάσει συμφωνίες και άρθρα του συντάγματος, σιγά σιγά φάνηκαν οι αδυναμίες,
το 63- 64 κινδυνέψαμε, φαντάροι – η μαγιά της Εθνοφρουράς- στη Χαλκίδα, εδώ στην Κύπρο δεν ήξεραν τίποτε,
ποιοι είστε, πούθε έρχεστε; το 67, το 74 άλλες χρονολογίες τις αναλύουμε σε
σελίδες, άλλες τις αφήνουμε με μια γραμμή, ασχολίαστες, κι όμως ίσως σ’ αυτές
να κρύβονται πολλά κύρια, η όλη δράση των πάντων στην Κύπρο, ακόμα κι ο «φάκελος»
λεγόμενος «της Κύπρου» κουτσουρεμένος είναι , ο κάθε ενδιαφερόμενος έβρισκε
τρόπο να επέμβη, να σβήσει να αλλάξει, και τι σημαίνει «άμυνα», μήπως εννοούσε
κάτι άλλο και τι σημαίνει ετούτο και το άλλο, όλα αρχίζουν με ερωτηματικά και δεν
τελειώνουν. Κι αυτά για τα δικά μας, ένα νησί, όχι το οποιοδήποτε για μας, ο
τόπος κι η ανάσα μας.
Και τι να πούμε για τα ελλαδικά, η μια κυβέρνηση να
διαδέχεται την άλλη, πιέσεις και οικονομική καταβαράθρωση, αλλά οι οχτροί οι ίδιοι, και πρώτη η Τουρκία, ο
ανισόρροπος, φίλος του Τραμπ, επιχειρηματίας, καλά τα έχει με τη Ρωσία, καλά με
τη Γερμανία, και τους άλλους φίλους της, ακόμα και στην ΕΕ, με χιλιάδες
άγνωστους Χ στις συμφωνίες με την Αίγυπτο, με την Ιταλία, στους χάρτες, στις δηλώσεις,
άλλες από τη δεξιά άλλες από την αριστερά, αντιπολίτευση, κι όλοι οι ειδικοί
και σχολιαστές, με τη δική τους θέση ο
καθένας, ασυμφωνία μερική ή πλήρης, κι εμείς άντε να σχηματίσουμε τη δική μας γνώμη,
όχι γνώση.
Και ποια παιχνίδια παίζονται στην ΕΕ, ποια η Γαλλία ποια η
Γερμανία, καλά ξεφορτωθήκαμε- αν- την Αγγλία, το πετσί και το τομάρι, άλλος για
Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη, και να προσπαθώ τώρα εγώ να βγάλω
συμπεράσματα, Ερμής γίνομαι, προσπαθώ να διαβλέψω, να ερμηνεύσω όσα διαβάζω, αφού
την πλήρη αλήθεια δεν θα την βρω, αν ζούσα στην αρχαιότητα θα ήμουν οπαδός του
σκεπτικισμού, ένα σκεπτικός, κι αυτοί με τόσες διαβαθμίσεις. Κι ο νους
δουλεύει, κι η γη κινείται.
