Στέλιος
Παπαντωνίου
Ο ΓΕΡΑΚΑΡΗΣ
Ο γερακάρης
καθόταν
Στο παράθυρο
του πύργου
Δε βιαζόταν
Αγνάντευε κάτω
Τα πολλά κυπαρίσσια
Τη θάλασσα της
Κερύνειας
Μια γαλήνια
θάλασσα
Θα μπω με
μάτια κλειστά
Στην άλλη
παραλία θα με περιμένουν
Παππούδες, γιαγιάδες,
φίλοι, γονιοί
Ο μικρός
αδελφός
Δε θα ‘χουμε
ανάγκη
Ν’ ανάψουμε
μαγκάλι
Μια πηγή
φωτός θα μας θερμαίνει
Κι όλοι γύρω
από το τραπέζι
Θα γιορτάζουμε
κάθε μέρα χριστούγεννα
Ως την
ανάσταση.
