Με γνώση και
περίσκεψη
Του Στέλιου
Παπαντωνίου
Η κατάσταση
στη γειτονιά δεν είναι καλή, και πότε ήταν, από τον καιρό που εμφανίστηκε η
Τουρκία στο δικό μας κόσμο, τον ελληνικό και ιδιαίτερα τον κυπριακό, πάσχουμε,
όσο κι αν προσπαθούμε να κολάσουμε τα πράγματα και να τα παρουσιάσουμε ειρηνικά
και φιλικά γειτονικά, μην ξεχνάμε και ποιοι και πόσοι αγώνες έγιναν από τους ημέτερους
ηγήτορες, πόσα καφεδάκια, μπαλόνια, ζιβανίες χρησιμοποιήθηκαν για να μωρανθούμε
και να βλέπουμε το μαύρο άσπρο.
Τον Ερντογάν
τον παρουσιάσαμε τον μοντέρνο ηγέτη, τον φιλοπρόοδο, τον ειρηνικό, μ΄ ένα φαγοπότι
στο Βόσπορο θα καταλάβαινε το κυπριακό, όπως και με τον Μουσταφά Ακιντζί, πανηγύρια
και χαρούλες, ώσπου έπεσαν οι μάσκες (εμείς τους τις φορέσαμε) κι ανέβλεψαν –όσο
δυνατόν-οι εδώ οπαδοί τους.
Οι
συνομιλίες για το κυπριακό τέλειωσαν όπως έπρεπε να τελειώσουν, άδοξα, δεν
υπήρχε κανένα περιθώριο συμφωνίας, όπως και δεν υπάρχει κι αν ξαναρχίσουν ακόμα
είτε από εκεί που έμειναν είτε από οποιοδήποτε σημείο, γιατί η Τουρκία σχεδίασε
από το 1950 περίπου, εφάρμοσε, εκμεταλλεύτηκε τα λάθη μας, παρουσίασε την εισβολή
ειρηνευτική επιχείρηση, όπως τώρα «κλάδον
ελαίας» ονομάζει τις επιθέσεις της στη Συρία, μάλιστα ο
εκπρόσωπος
του Τούρκου προέδρου δήλωσε ότι οι
στρατιωτικές επιχειρήσεις θα σταματήσουν όταν τα 3,5 εκατομμύρια Σύροι
πρόσφυγες που βρίσκονται στην Τουρκία μπορέσουν να επιστρέψουν με ασφάλεια,
καταλαβαίνετε πως τρώγοντας έρχεται και η όρεξη και τα δικαιολογητικά.
Στην
Κατεχόμενη γη μας έχει τώρα πια το επάνω χέρι, κι εμείς αντί να το
κόψουμε το προσκυνούμε, με τα ταξιδάκια μας στα κατεχόμενα, την αδιαφορία μας στα
τεκταινόμενα, ισλαμοποίησε και τουρκοποίησε ευρωπαϊκό κυπριακό έδαφος, εισήγαγε
τόσους έποικους που κάνουν κουμάντο και αποτελούν τα μάτια και τα αφτιά του
Ερντογάν, δέρνουν, χτυπούν, εφαρμόζουν αυτά που έμαθαν και ξέρουν, το δικό τους τρόπο ζωής, κι εμείς από δω,
χίλιους δυο δικούς μας παρακολουθούμε να τους δικαιολογούν και το μόνο που
κάνουν είναι να κατηγορούν την πλευρά μας και να βρίσκουν όλο το δίκιο στον
οχτρό μας (αυτών δεν είναι!) μα τόσον καιρό που γραφόταν Ιστορία στην Κύπρο
αυτοί πού ήταν και δεν μας εμπόδιζαν στα λάθη μας!!!.
Κι έχουμε σε
λίγο εκλογές προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσοι είναι ενταγμένοι ξέρουν
τι θα ψηφίσουν, το κόμμα καλά κρατεί, άλλους βόλεψε τους ίδιους, άλλων τα
παιδιά τους, μια κομματοκρατία και φαυλοκρατία ανοιχτή κι ολοφάνερη,
φυσιολογική κατάντησε, και μένουν όσοι θα πρέπει καλά να σκεφτούν μόνο το
συμφέρον της πατρίδας και τίποτε άλλο, τη σωτηρία του ελληνισμού σ’ αυτό το
δύσμοιρο τόπο, αρχαιότατα ελληνικό και χριστιανικό. Ούτε ο ισλαμισμός ούτε η
τουρκοκρατία μας βολεύει, γι’αυτό ας σκεφτούμε πόσο αγώνα χρειαζόμαστε,
τεράστιο, και πόσες, όλες τις δυνάμεις μας χρειαζόμαστε, για να κρατηθούμε στους
δύσκολους αυτούς καιρούς ο γνήσιος εαυτός μας σ’ αυτό τον τόπο. Ας αρχίσουμε να
απογυμνώνουμε τα παραμύθια, κι ας δούμε όσο μπορούμε καθαρότερα την αλήθεια,
τον κίνδυνο από τους γείτονες, από μια δράκα ανθρώπους που θέριεψαν και δεν χορταίνουν
με τίποτε. Όσο καθαρότερα, τόσο το καλύτερο. Με γνώση και περίσκεψη, σύνεση, να
αναχθούμε στο εμείς, κι ας αφήσουμε για λίγο κατά μέρος το εγώ. Η σωτηρία της πατρίδας
προέχει.
