Λίλη Μιχαηλίδου, Σταγόνες από τη Χώρα των Μαασάι
Η Λίλη Μιχαηλίδου αρέσκεται στα ταξίδια. Έτοιμη να γνωρίσει
νέους κόσμους με ανοιχτά τα μάτια της ψυχής και του σώματος κι όλες τις αισθήσεις
σε διέγερση. Ρουφά εικόνες, ακούσματα, αγγίζει, γεύεται. Το ταξίδι την
συνεπαίρνει και καταγράφει εντυπώσεις, σκέψεις, όνειρα. Η επίσκεψη στην Κένυα
δίνει την ευκαιρία και στον αναγνώστη να γνωρίσει μέσα από την ευαισθησία της συγγραφέως
έναν κόσμο άγνωστό μας, με τον οποίον οι συγκρίσεις φανερώνουν τα κύρια
χαρακτηριστικά του. Ο χρόνος και η διαφορετική αίσθησή του, ο τόπος, οι
άνθρωποι, τα ήθη και έθιμά τους, τα σωματικά τους χαρακτηριστικά κι η ποίησή τους,
η έκφραση των δικών τους συναισθημάτων.
Το βιβλίο αρχίζει με το ταξίδι στο αεροπλάνο για τον
προορισμό. Η παρατηρητικότητα σε εγρήγορση, οι συνταξιδιώτες, οι συνοδοί,
συγκρίσεις του εδώ και εκεί. Η όσφρηση δε διέγερση. «Ο κάθε τόπος έχει τη
μυρωδιά του.»
Χωρισμένο σε 17 μικρά κεφάλαια επιγραφόμενα Σταγόνες, το
βιβλίο μας ταξιδεύει με την καθοδήγηση μιας έμπειρης ταξιδεύτριας, που ξέρει να
παρατηρεί και να σκέφτεται, να φέρνει στα μέτρα μας τα πράγματα, να αποτυπώνει
σε μια απλή ευγενική γλώσσα τις εντυπώσεις. Όλα είναι ζωντανά, προσωποποιημένα,
η νύχτα, οι ρίζες των παραδόσεων, οι αμέτρητες χρωματιστές πραγματικότητες. Ο
πεζός λόγος είναι ποιητικός, ο διάλογος με τη φύση και τους ανθρώπους εσωτερικός
αλλά ζωντανός, παραστατικός. Η περιπέτεια επιζητείται, το περισσότερο και
ανασφαλές, οι εμπειρίες να είναι πλήρεις, απτές «Να παίρνω μια χούφτα όνειρα
και να τα γεύομαι σαν απαλό χιόνι, να γεύομαι τη σοφία της ζωής.» Φιλοσοφούσα
ποίηση, περνά μέσα από το σώμα, φιλτράρεται μέσα από το συναίσθημα και τη γνώση
και φθέγγεται την ομορφιά.
Η καθημερινή ζωή, η σκόλη, ο δικός τους τρόπος σκέψης, μέσα
σε μια διαφορετική ροή του χρόνου, με τον ήλιο να καίει, κι οι συγκρίσεις να
συμβάλλουν στη γνώση και κατανόηση των άλλων που δεν είναι εμείς, μα αποκτούν
κυριότητα στην εικόνα, στους ήχους, στην αποτύπωση των βιωμάτων. Πώς θα τους γνωρίσουμε
καλύτερα;
Περίεργη η ταξιδιώτης, περίεργοι κι οι ξένοι άνθρωποι,
ασυνήθιστοι στις επισκέψεις, πώς όμως σιγά σιγά ημερεύουν, γνωρίζονται έστω για
λίγο, σφραγίζουν με στιγμιαίες αποτυπώσεις ο ένας την ψυχή του άλλου. Μπορεί
μια τέτοια επίσκεψη να είναι ψίχουλα από το μεγάλο καρβέλι της χώρας, σημασία όμως
έχει πως δημιουργήθηκε από αυτή την επίσκεψη ένα έργο τέχνης, ένας τόπος
περασμένος μέσα από το μαγνάδι μιας ευαίσθητης συγγραφέως, κι αυτό είναι κέρδος
και για τους αναγνώστες και για τη λογοτεχνία του τόπου μας.
Στέλιος Παπαντωνίου
