Ο ΑΓΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΜΕΩΣ
Κι εκείνος μετεμελήθη κι επέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια
Κι είναι πολλοί που δεν μεταμελήθηκαν
Στρέφουν τον ρουν της Ιστορίας αλλού
Κι εκείνος απήλθε και κρεμάστηκε
Κι εμείς τους δώσαμε μια ολόκληρη ελιά
Να συχωρεθούν τα πεθαμένα μας
Η πολιτιτζιή στη Λάρνακα καθόταν εκεί στη αλυκή
Αυτή κατευθύνει τις τύχες μας
Και μη δεχόμενοι τα τριάκοντα αργύρια, είπαν
“μην τα βάλουμε στον κορβανά
Καλύτερα ν’ αγοράσουμε τον αγρόν του κεραμέως
Να θάβουμε τους ξένους”
Κι οι ξένοι πλήθαιναν κι ο αγρός δεν τους αρκούσε
Οπότε είπαν, “ας τους θάβουμε μαζί μας”,
Κι οι ξένοι είπαν:
“Εμείς θα σας λέμε πού θα μας θάβετε”.
