Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ
Τέτοιες μέρες αποχαιρετούμε τον καθαρό λόγο, την καθαρή λογική, γιατί όσοι ζήσαμε πριν πενήντα περίπου χρόνια τα γεγονότα έχουμε ιδίαν πικράν πείραν κι έτσι δεν μπορούμε να μιλούμε και να γράφουμε γι’ αυτά παρά με τον νου αλλά και με το συναίσθημα, τα βαριά τραύματα των ημερών. Παθόντες είμαστε στο τέλος όλοι, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, γι’ αυτό όσα γράφουμε είναι ο καθένας τα δικά του, δεν μπορεί να εκφράζει τον άλλο ούτε όλους ανεξαιρέτως.
Αφού πήγαμε σχολείο και μάθαμε γράμματα, ας πάρουμε χαρτί και καλαμάρι και μην περιμένουμε άλλος να πει αυτά που εμείς θέλουμε. Πολύ τοξικές αυτές οι μέρες, ίσως όμως και ευκαιρία κάθαρσης.
