συγχυστικά
Με πολλά ασχολούνται πολλοί αυτές τις μέρες, ενός δε εστί χρεία, λέει το ευαγγέλιο.
Πρώτη η πανδημία, επηρεάζει τη ζωή όλων, αφού από αυτήν εξαρτάται η ζωή κι ο θάνατος. Συνηθίσαμε πια στις ταχείες διαγνώσεις ή ράπιτ τεστ, ελληνικά, κι ύστερα περίμεναν να πάρουν θέση στα δελτία ειδήσεων τα εμβόλια, κι εδώ είχαμε γνώμη, να γίνουν να μη γίνουν, αυτό μας κάνει, το άλλο απορρίπτουμε, επί παντός επιστητού, ώσπου το πήραμε απόφαση, πτωχοί εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια της επιλογής, ό τι μας προσφέρει η πατρίς!
Ήρθαν όμως κι οι διαδηλώσεις, ως εδώ και μη παρέκει, και μάλιστα στην κυπριακή το σήμα κατατεθέν, σφραγίς κομματικής τοποθέτησης, να δείξουμε πως δεν ανεχόμαστε άλλο την ημισέληνο στον Πενταδάκτυλο, τον Τούρκο να διαφεντεύει τη ζωή μας, τους έποικους και τον Τατάρ, ως εδώ, στοπ, άλλο ελληνικό αυτό!
Και μας συγχύζουν! Είναι πράγματα αυτά; Ποια; Να απαγορεύονται οι διαδηλώσεις; Ζήτω η ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό, καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή!
Τι καλοί οι εγγλέζοι! Μας συνήθισαν και στα κέρφιου και στις διαδηλώσεις, στα δακρυγόνα, στο ξύλο, στα συρματοπλέγματα! Από μικροί τα μάθαμε! Δεν μας αγγίζουν και πολύ, όμως όπως τα κυνηγετικά μυριζόμαστε, συγχυζόμαστε προς στιγμή από κομματική σκόνη πιπέρι, φταρνιζόμαστε, πρόσεχε, αύριο το μπόλι σου, μην ξεχνάς, Δεν Ξεχνώ. Κι αυτός που εφεύρε το σύνθημα, ξέχασε!
Άλλη σύγχυση, η πενταμερής, με μας, χωρίς εμάς, μην ξεχνάς, δεν ξεχνώ! Το Ισραήλ θα μας στείλει πολλούς τουρίστες. Πολύ καλή δουλειά έκαμε ο υπουργός των εξωτερικών και ο πρόεδρος της χώρας.
Κανένας δεν μας συγχύζει! Ας τους να νομίζουν!!!
