«Ο χρόνος βράχος, αγέρωχος, ατάραχος, βρέμει, επαίρεται, μασκοφόρος σαρδόνιος, βηματίζει, καρφώνεται, υποδορίως ριζώνει φύτρας γρανάζια, ηφαιστείων ρωγμές, στα κατώτατα γης, παρά θιν’ αλός, εν νήσω μακάρων, εν χώρα ζώντων. Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι: ελευθέρωσον.»
Αυτός που χρησιμοποίησε πρώτος συνειδητά τη λέξη «ελευθερία» πρέπει να πέρασε από μεγάλο εγκλεισμό, για να καταλάβει πως η ελευθερία σχετίζεται άμεσα με την ανεμπόδιστη κίνηση, τη ζωή, αν όντως η λέξη σχετίζεται με το «ελεύσομαι», θα έλθω.
Αυτές τις μέρες πολλά καταλαβαίνουμε, πολλά συνειδητοποιούμε, να ναι ο χρόνος αυτός όσο βαρύς, τόσης ενδοσκόπησης. Εύξασθε.
