Προς τη δύση
Κι έτσι οδεύει προς τη δύση ένα πολύ πρωτότυπο κι ανεξιχνίαστο Πάσχα!
Η μέρα όντως ήταν ανοιξιάτικη, όσο να μας διεγείρει ακόμα την επιθυμία του έξω,
Κατάκλειστοι λέει το ανακοινωθέν, θα γεμίσετε τις μπαταρίες, θα σας πεθυμήσει η φύση, θα αναγαλλιάσουν τα πουλιά όταν σας δούνε, οι περισσότεροι γενειοφόροι κι άβαφτες οι γυναίκες, στις πραγματικές τους διαστάσεις, μόλις πολλοί περάσαμε κι από το πατριαρχείο, λειτουργήσαμε μαζί με τον πατριάρχη, στα όνειρά μας δεν το πιστεύαμε πως θα γίνει και τούτο, και την ίδια ώρα βρισκόμαστε στον Άη Γιάννη και στα Ιεροσόλυμα και στην Αγία Νάπα, στον απόστολο Αντρέα τον Πλατύ, κοσμογύριστοι και κοσμοκαλόγεροι. Πολλοί λεν, θα μας ωφελήσει, το χρειαζόμασταν, να βάλουμε νου, σαν να είναι κάτι εξωτερικό, τον φωνάζεις κι έρχεται, ή κατεβαίνει με τα χρόνια, έλεγαν κι οι παλιοί, και πετάγεται ο γερο Θουκυδίδης, η φύση των ανθρώπων θα είναι η αυτή και τα ίδια και τα ίδια θα συμβαίνουν… Μάταια λοιπόν όλα; Μόνο και μόνο για να κερδίσουμε λίγα χρόνια ζωής; Και δεν είναι λίγο βέβαια, προς Θεού, αλλά τόσος κόπος και μόχθος και θυσία, να ξαναρχίσουμε τα ίδια, με τις κερδοσκοπικές μας επιχειρήσεις, τους ουρανοξύστες, τις επενδύσεις, τον Τούρκο να μην αλλάζει, να τον φανταζόμαστε με φουστανέλες, αν είναι δυνατόν!!!, να αποδεχόμαστε ήττες και ήττες και να μη βλέπουμε τη μεγαλύτερη ήττα της ανθρωπότητας, από έναν ιό, που γονάτισε προέδρους, πρωθυπουργούς, κι ανέδειξε- με το δίκιο του- άλλους πρώτους, τους γιατρούς, τους νοσοκόμους, τους φιλάνθρωπους πάσης λογής. Ανατροπές, λέει, πάντα είχε η Ιστορία, ξανάγιναν αυτά! Δεν ενδιαφέρει η Ιστορία, αλλά το πώς εμείς προσλαμβάνουμε, σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε, δοκιμάζουμε να γίνουμε καλύτεροι, όσο ελάχιστα είναι δυνατόν, να γραφτεί στον σκληρό μας δίσκο, να μπει για χρόνια αυτός ο ιός, της προσοχής στη ζωή, στην υγεία, στο περιβάλλον, στην απλότητα και ταπεινότητα πραγμάτων και ανθρώπων, να συλλάβουμε την ουσία, να συμπλέξουμε τα αντιφατικά, να τα συγκεράσουμε. Μύθος και αλήθεια, Ηράκλειτος και Παρμενίδης, και το αρχαίο και το βυζαντινό δικό μας και το νέο. Πολλή δουλειά απαιτούν οι μέρες του εγκλεισμού. Και εγρήγορση. Χριστός ανέστη!
Κι έτσι οδεύει προς τη δύση ένα πολύ πρωτότυπο κι ανεξιχνίαστο Πάσχα!
Η μέρα όντως ήταν ανοιξιάτικη, όσο να μας διεγείρει ακόμα την επιθυμία του έξω,
Κατάκλειστοι λέει το ανακοινωθέν, θα γεμίσετε τις μπαταρίες, θα σας πεθυμήσει η φύση, θα αναγαλλιάσουν τα πουλιά όταν σας δούνε, οι περισσότεροι γενειοφόροι κι άβαφτες οι γυναίκες, στις πραγματικές τους διαστάσεις, μόλις πολλοί περάσαμε κι από το πατριαρχείο, λειτουργήσαμε μαζί με τον πατριάρχη, στα όνειρά μας δεν το πιστεύαμε πως θα γίνει και τούτο, και την ίδια ώρα βρισκόμαστε στον Άη Γιάννη και στα Ιεροσόλυμα και στην Αγία Νάπα, στον απόστολο Αντρέα τον Πλατύ, κοσμογύριστοι και κοσμοκαλόγεροι. Πολλοί λεν, θα μας ωφελήσει, το χρειαζόμασταν, να βάλουμε νου, σαν να είναι κάτι εξωτερικό, τον φωνάζεις κι έρχεται, ή κατεβαίνει με τα χρόνια, έλεγαν κι οι παλιοί, και πετάγεται ο γερο Θουκυδίδης, η φύση των ανθρώπων θα είναι η αυτή και τα ίδια και τα ίδια θα συμβαίνουν… Μάταια λοιπόν όλα; Μόνο και μόνο για να κερδίσουμε λίγα χρόνια ζωής; Και δεν είναι λίγο βέβαια, προς Θεού, αλλά τόσος κόπος και μόχθος και θυσία, να ξαναρχίσουμε τα ίδια, με τις κερδοσκοπικές μας επιχειρήσεις, τους ουρανοξύστες, τις επενδύσεις, τον Τούρκο να μην αλλάζει, να τον φανταζόμαστε με φουστανέλες, αν είναι δυνατόν!!!, να αποδεχόμαστε ήττες και ήττες και να μη βλέπουμε τη μεγαλύτερη ήττα της ανθρωπότητας, από έναν ιό, που γονάτισε προέδρους, πρωθυπουργούς, κι ανέδειξε- με το δίκιο του- άλλους πρώτους, τους γιατρούς, τους νοσοκόμους, τους φιλάνθρωπους πάσης λογής. Ανατροπές, λέει, πάντα είχε η Ιστορία, ξανάγιναν αυτά! Δεν ενδιαφέρει η Ιστορία, αλλά το πώς εμείς προσλαμβάνουμε, σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε, δοκιμάζουμε να γίνουμε καλύτεροι, όσο ελάχιστα είναι δυνατόν, να γραφτεί στον σκληρό μας δίσκο, να μπει για χρόνια αυτός ο ιός, της προσοχής στη ζωή, στην υγεία, στο περιβάλλον, στην απλότητα και ταπεινότητα πραγμάτων και ανθρώπων, να συλλάβουμε την ουσία, να συμπλέξουμε τα αντιφατικά, να τα συγκεράσουμε. Μύθος και αλήθεια, Ηράκλειτος και Παρμενίδης, και το αρχαίο και το βυζαντινό δικό μας και το νέο. Πολλή δουλειά απαιτούν οι μέρες του εγκλεισμού. Και εγρήγορση. Χριστός ανέστη!
