Και εις ανώτερα, κύριε γενικέ!
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Αναστάσιος Μητσιάλης, γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας έφα: «Η συγκυρία των διακοινοτικών συνομιλιών, όπως γίνονται, είναι μία καινούργια ευκαιρία σε αυτή την περίοδο για να μπορέσουν οι δύο πλευρές να βρουν την πολυπόθητη λύση. Ασφαλώς και η Αθήνα συμπαρίσταται και παρακολουθεί τις εξελίξεις και πιστεύουμε ότι οι εμπειρίες, οι αποτυχίες του παρελθόντος, χωρίς φυσικά να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μία ή στην άλλη πλευρά, πρέπει να οδηγήσουν όλους τη φορά αυτή, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, να μπορέσουν να βρουν τον κοινό παρονομαστή που θα επιτρέψει σε όλον τον Ελληνισμό και τουρκοκυπριακό λαό να ζήσουν μαζί στο μέλλον».
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω, βαδίζω και παραμιλώ, ο εκπρόσωπος της Ελλάδας ήλθε εδώ και μας είπε αυτά τα ακαταλαβίστικα, τα απαράδεκτα και απρόσμενα, τα αδιάβαστα και βρίσκεται ακόμα στη θέση του, δεν πήγε να δώσει την παύση του ούτε και πήγε να κρεμαστεί, αφού επιτέλεσε το καθήκον του έναντι του… «τουρκοκυπριακού λαού». Θα’ χουν να γράφουν αργότερα οι κοινά γραφησόμενες Ιστορίες των δύο χωρών Ελλάδας και Τουρκίας.
Τώρα τι σημαίνει η «συγκυρία είναι ευκαιρία», ας πάει στην πανδέγμονα θάλασσα. Οι δύο πλευρές, ελπίζει ο κύριος γενικός, πως θα βρουν την πολυπόθητη λύση. Προπάντων ίσες αποστάσεις. Τώρα τι πολυπόθητη, με την Τουρκία να τηρεί τη στάση που τηρεί και τους τουρκοκύπριους να ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές και τα φροντιστηριακά μαθήματα Νταβούτογλου είναι άλλη υπόθεση. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ούτε δίνει ούτε παίρνει μαθήματα. Η πολυπόθητη λύση. Τι ποθεί ο ένας και τι ποθεί ο άλλος, κύριε; Ο ένας την ελευθερία του κι ο άλλος την υποδούλωση των Ελλήνων της Κύπρου, ε… διπλομμάτη!
Ασφαλώς και συμπαρίσταται η Αθήνα. Μη μας πουν πως κάνουμε τίποτε άλλο από το να συμπαριστάμεθα. Και ποια συμπαράσταση; «Χωρίς να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μια ή στην άλλη πλευρά». Μπα! Και σεις τέκνα Βρούτοι; Στον ίδιο παρονομαστή λοιπόν κι οι δυο; Αυτή είναι η συμπαράσταση; Και αφού εσείς εκεί δεν είστε σε θέση ούτε να επιρρίψετε ευθύνες και θέτετε στην ίδια θέση θύτη και θύμα, (αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα, διαβάστε και καμιά ιστορία του κυπριακού, δεν βλάπτει) ποιος θα μιλήσει για τα δικά μας δίκαια, ημών των Ελλήνων της Κύπρου, εκτός από εμάς, όταν θυμηθούμε- και βάζουμε και το ρομανίσι της ρκας, κατά που λέει κι ο φίλος μου ο Πιν!
Πολύ όμως μου άρεσε εκείνο το «αμοιβαίες υποχωρήσεις»! Είναι ακτύπητο! Να αρχίσουμε να αποσύρουμε σιγά σιγά τους στρατιώτες μας που κατέλαβαν τα παράλια της Τουρκίας, να αρχίσουμε να αποσύρουμε ας είναι και μισό εκατομμύριο από τους εποίκους μας στην Τουρκία, να αποσύρουμε τις απαιτήσεις μας για πενήντα πενήντα, για …για …για. Δεν στα λέω, για να κάτσεις να διαβάσεις και να μην ξανάρθεις.
Τέλος εκείνο το «σε όλο τον ελληνισμό και στον τουρκοκυπριακό λαό» είναι το κεράσι, το απαύγασμα, το μεγαλείο, ε μεγάλε! Ο «τουρκοκυπριακός λαός», έστω κι αν ύστερα το διόρθωσες, έδειξε πόσο απρόσεκτος υπήρξες σε δηλώσεις, εκτός αν ήταν από σκοπού! Εξίσωση άλφα άλφα: όλος ο ελληνισμός από τη μια και όλος ο «τουρκοκυπριακός λαός» από την άλλη! Να μας ζήσεις! Και εις ανώτερα! Αν ακόμα δεν κρεμάστηκες! Πλησιάζει κι η ενάτη Ιουλίου! Διάβασε ρεεεεεεε
