Κέφια
Οπότε, την ώρα που ακούει το όνομά του, πετάγεται κι αρπάζει
από τα χέρια μου το απολυτήριό του, βαμμένος κόκκινα μαλλιά, ώσπου να προλάβουν
οι καθηγητές να τον εμποδίσουν έγινε καπνός, είχαμε προηγουμένως ειδοποιήσει, τελευταία
σας μέρα, μη μου κατεβείτε βαμμένοι κι αξούριστοι νέα παιδιά, τιμήστε μια φορά
τη στολή σας, άλλου παπά ευαγγέλια, το θυμήθηκα που ψες παρακολουθούσα τα
παιδιά του Γυμνασίου να αποφοιτούν, να επιβραβεύονται, η εγγονή ανάμεσα, οι
γονιοί κι οι παππούδες κι οι γιαγιάδες αποδειχτήκαμε άτακτοι πολύ, δεν είμαστε
λαός πειθαρχημένος, του σιορολόπ, κι εγώ μαζί παρακαλώ, δεν κατηγορώ, πρώτος νιώθω
υπεύθυνος ως παιδαγωγός, την άλλη φορά, στην τεχνική Παραλιμνίου, μου μπαίνει
με τα φλιπφλοπ στο σχολείο να παραλάβει το πτυχίο, πού πας ρε κύριε,
μαντράχαλος και δαβιδάκος εγώ, έπρεπε όμως να έχω και θάρρος και ισχύ και είχα
και την ένιωθα, φοβήθηκε, τράβηξε πίσω, άλλος στο Ευρυβιάδειο, να μου φέρουν
δήθεν τις τηλεοράσεις, που ήθελα να βάλω ττερπιέ ένα παιδαρέλι που μου κατέβηκε
από την ξένην, πρόσεχε δάσκαλε, αυτός είναι επικίνδυνος, μου ανεβαίνει μια μέρα
στα κάγκελα του ορόφου, θα πέσω κάτω αν δεν… (δεν θυμάμαι τι απαιτήσεις είχε) το
σχολείο συνάχτηκε κάτω από τον όροφο, τσίρκο και ιππόδρομος του Βυζαντίου, βοή
και πανζουρλισμός, πέσε βρε αφού είσαι μάγκας, κατέβηκε ωραίος ωραίος, τι είναι
να τα θυμάσαι τα ωραία του σχολείου, το πιο απρόβλεπτο επάγγελμα, του
εκπαιδευτικού, δεν ξέρεις τι θα σου λάχει στη στιγμή. Καλημέρα σας.
