Θηρίον ανήμερον
Στο τέλος το θηρίο, όταν εξαγριωθεί, φοβούνται οι πάντες να
τ’ αγγίξουν. Κι αυτό υβριστικά σείει απειλητικά τη χαίτη, μπήγει τα νύχια του
στα ξένα σώματα, κατασπαράζει με τα δόντια του κρέας ανθρώπινο και καταπίνει νερό
θαλασσινό, στο βυθό μυρίζεται αέρια. Ένα 18% του πληθυσμού μιας χώρας, της όποιας
χώρας, αυτοανακηρύσσεται δήθεν λαός και κράτος, κι η «προστάτιδα δύναμη» που θα
ήταν δήθεν ασπίδα της ακεραιότητας της χώρας αναδεικνύεται ο διχοτόμος
χαλαστής, περιμπαίχτης μικρών και μεγάλων. Στο βορρά την ξηρά εκτουρκίζει, στη
θάλασσα του νότου βολτάρει ανενόχλητος και θριαμβολογεί, όπου πλούτος εκεί κι ο
«προστάτης των μικρών, των πτωχών και των αδυνάτων τουρκοκυπρίων», τι άλλο έχουμε
ν’ ακούσουμε ή όλα τ΄ακούσαμε! Με τις δικές μας σάρκες και το δικό μας αίμα
παίζει, κι εμείς ακολουθούμε το γλειφιτζούρι, ανοιγοκλείνει το Βαρώσι, ρίχνει
την τράπουλα στην τσόχα, πάντα κερδίζει, με κλεμμένα παίζει, άλλοι μόχθησαν
άλλοι έκτισαν κι ας ήταν στην άμμο, και
τον Χριστό τον ξεχάσαμε θαμμένο στον Εξορινό, το άδικο δεν έχει όρια, το δίκαιο
νόμος και όριο κι αυτό το τραβά πετσί τομάρι. Και παίζει και κορδώνει το θεριό,
κι οι άλλοι παρακολουθούν, πρώτο τραπέζι πίστα, ναι μεν αλλά …κι εμείς με σκυφτό το κεφάλι, βοηθήστε τον αόμματο. Όσα
ήξερες στην Ιστορία τα βλέπεις πραγματοποιημένα, εσύ τα βλέπεις, άλλοι ακόμα
δεν, κι ελπίζουν και διακηρύσσουν, έτοιμοι για συνομιλίες. Φευ!!! Δείτε τα
παιδευτές κι εκπαιδευτές κι ετοιμάστε τα νέα προγράμματα. Κινδυνεύει η ύπαρξη. Συνειδητοποιήστε.
