Αναγνώστη έρωτες
Έχουν κι οι αναγνώστες κι οι μικροψαλτάδες τους κρυφούς
έρωτές τους, τις Ώρες, πρώτη, τρίτη, έκτη, ενάτη, μια ποίηση αναγνώσματα, λίγοι
ψαλμοί, κείμενα θεϊκής έμπνευσης, μιας αιώνιας ποιητικής ευφορίας, ίσως ενός άλλου
κόσμου, όμως τόσο δικού μας μέσα στην εκκλησιά, ο Αβραάμ κι ο Ιακώβ, κι ο
Ιορδάνης ποταμός, ακούς τις λέξεις κι αναγαλλιάζεις, ευφράνθητι έρημος διψώσα,
αγαλλιάσθω έρημος και ανθείτω ως κρίνον, μα ολόκληρη η προφητεία του Ησαϊα
δροσίζει την ψυχή, ανοίγει τους ουρανούς μας, τα φύλλα της καρδιάς, ακούς τις λέξεις
και ευφραίνεσαι, υλοχαρήσει, αγαλλιάσεται, η τιμή του Καρμήλου, ανοιχθήσονται
οφθαλμοί τυφλών και ώτα κωφών ακούσονται, αλείται χωλός ως έλαφος και τρανή
έσται γλώσσα μογγιλάλων, κι ακόμα παρακάτω όλα τα φύλλα των αγρών ανοίγονται,
όλοι οι ουρανοί, και στο τέλος απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός, να το’ λεγα
για σένα πατρίδα μου και με πιάνει το παράπονο, γιατί ο λιόντας και το πονηρό
θηρίο σου πατά την κεφαλή, διεσπαρμένα τα παιδιά σου, διψά η γη της ψυχής μας από
την απουσία σου, ερημιά, κι οι σειρήνες πλανούν τους απίστους τη διανοία, φαράγγια
προς το παρόν μας χωρίζουν, μα εμείς πιστεύουμε κι ελπίζουμε, φωνάζουμε στην έρημο
τον Πρόδρομο να ετοιμάσει την οδό. Είναι δυνατόν ένας λαός να ζει την αιώνια αδικία;
