Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

Η καλύτερη ζωή


Η Καλύτερη ζωή

Όταν ο γιατρός της είπε πως το παιδί της δεν θα έχει και την καλύτερη ζωή, για να την προετοιμάσει, δεν κατάλαβε και πολλά, κάτι υποψιάστηκε, ένα σύγνεφο πέρασε από το τζάμι, ευχήθηκε όλα τα καλά της γης να βρουν το παιδί της , άρχισε να ψιλοβρέχει, ίσως μαζί να καθάριζε κι η ατμόσφαιρα, πολλή σκόνη πλάκωσε τελευταία, η άγια υπομονή, η αγάπη αμέριστη, παιδί της είναι, ολοκληρωτικά δικό της, δική της κι η αγάπη, την δίνει εκεί που πρέπει, άνευ όρων, κι έτσι σαν πήγε στο δημοτικό, άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα δείγματα, μόνο του το παιδί δεν προχωρούσε, άρχισαν οι δάσκαλοι, η στήριξη,  οι συνοδοί, και τώρα δεύτερη φορά στην ίδια τάξη στου γυμνασίου την καμπή,  ενώ περιμένει να πάρει ένα απολυτήριο, να βρει μια δουλειά, να μάθει μια τέχνη, είναι και οι τεχνικές σχολές, κι αυτές αναβαθμίζονται από μόνες τους, γίνονται πανεπιστήμια και πολυτεχνεία καμιά φορά, όπως όλοι αναβαθμίζονται από κατωτάτων ανέρχονται, μόνοι και μετά συντεχνιών, μα οι άνθρωποι διαφέρουν εκ γενετής, άλλοι έχουν τις αδυναμίες τους στο ένα, άλλοι στο άλλο, χέρια πόδια μάτια αυτιά, να η Βασιλικούλα κάθε μήνα για μετάγγιση, κι ο Γιωργής με τα ακροαστικά του και βασανίζεται και αγωνιά, θα τ’ αφήσουν το παιδί και τρίτη χρονιά στην ίδια τάξη; Αποκλείεται, της λέει η λογική, κι οι γειτόνισσες, κι ο δάσκαλος που πέρασε να πάρει τα ρούχα που του είχε πλύνει, μια γνωριμία στο υπουργείο αν έχει, τόσοι και τόσοι τα ίδια κάνουν, να την βεβαιώσει, αν πάει στην εκκλησιά και ρωτήσει τον παπά, αυτός όλο και κάτι θα ξέρει, τι θα γίνει το παιδί στο μέλλον, πώς θα τα βγάλει πέρα στη ζωή, ένα μεροκάματο, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κι η πόρτα χτυπά, το φέρνουν από το σχολείο, ένα κοριτσάκι όλο αγάπη και μελωδία και χορευτικά βήματα, η συνοδός, ελπίζουμε όλα να πάνε καλύτερα, κάθε ένας και τη μοίρα του, γι’ αυτό και η διευθύντρια κάτι παρόμοιο έλεγε σήμερα, στον τοίχο κρεμασμένο το κέντημα της μάνας της, εκατοχρονίτικο, το ΄φερε τότε με την προσφυγιά, πώς τα κατάφερε, την κυνηγούσαν από τη μια κι αυτή ξεκρέμαζε από τον τοίχο το κάδρο, ήταν η εποχή που οι άνθρωποι ήλπιζαν! Αύριο όλα θα πάνε καλύτερα!