Καλή ηλικία!
Η θεία Μαρούλα –Θεός σχωρές την-
μαζί με τη μάνα, είχαν την ιδέα πως ό, τι κάνει ο άνθρωπος την πρώτη μέρα του
χρόνου θα το συνεχίσει και το υπόλοιπο, γι’ αυτό με καλούσαν να κάτσω να
διαβάσω, για να διαβάζω ολοχρονίς, κι έτσι με το λέγε λέγε απέκτησα κι εγώ το
θάρρος να πω στη θεια μου, αφού ρωτάς τι δώρο θέλω, να μου δώσεις είκοσι πέντε
σελίνια ν’ αγοράσω την Ανθολογία Ποίησης του Αποστολίδη, την έχει ο Κασουλίδης
στη βιτρίνα, έτσι κι έγινε, μια και δυο, βιβλίο… τσέπης τεραστίων διαστάσεων
για τον καιρό μας η Ανθολογία, αλλά ήταν καλή αρχή, δεν βγήκα έξω από το σπίτι,
ωραία ατμόσφαιρα, ζεστασιά με τη σόμπα του γκαζιού, μόλις κυκλοφορούσε, κάθισα
στο διάβασμα, και έμαθα πρόσωπα και ποιήματα, από τότε, μιλάμε για τρίτη
Γυμνασίου, δεκαπέντε χρονών, καλή ηλικία για να μπει κανείς στην ποίηση, και
πρώτος βέβαια Διονύσιος Σολωμός και
Σικελιανός, ήταν μια συμμαθήτρια μας ξετρέλαινε, πολύ της αρέσει ο Σικελιανός,
να δώ εγώ! (στο μεταξύ έγραφα κι εγώ τα δικά μου, αλλά μην τα είδατε, ούτε εγώ
δεν θυμάμαι πού τα ’κρυβα) ήταν κι οι δάσκαλοι τότε που συνεχώς μας τσαμπουνούσαν,
ο Διονύσιος Σολωμός και ο αγώνας του για τελειότητα, και δεν δημοσίευε, κι όλο
τα δούλευε, μια ο Σολωμός μια αργότερα ο Σωκράτης, πολύ μας έφαγαν κι αυτοί,
Θεός σχωρές τους. Κι ο Παπαδιαμάντης στο χορό, με τα αγαπημένα του από τρίτη
Γυμνασίου, καλά λέω, καλή ηλικία για γράμματα!
καλή χρονιά λοιπόν