Στέλιου
Παπαντωνίου
Έτοιμο το
χειρουργείο;
Διασχίζεις τις
χαραμάδες
χτυπάς
καταπρόσωπο
με τ’
αυστηρά σου χέρια
δεν είμαστε
σε διαδήλωση
δε δρέπουμε
δράγματα αλλοτινά
Έτοιμο τα
χειρουργείο; ρωτάς.
Κατέβηκαν
μαυριδεροί μεροκαματιάρηδες
Ίπποι
τερατόμορφοι
Σκάβουν
τεράστιους λάκκους
Λατομούν τα
στήθη της μάνας μας
Τη σέρνουν
φτιασιδωμένη
Σπρώχνουν
μια τετράχοντρη χανούμ
Που
αγκαλιάζει απειλητικά.
Έτοιμο το
χειρουργείο; ρωτάς πάλι.
Δεν ήταν
μέσα στα όνειρά μας
Αναμείχθηκε
με τους εφιάλτες μας
Τα ζιζάνια
φύτρωναν αργά και σταθερά
Μαζί με
ακάνθες και τριβώλους
Μισταρκοί
σκάβαν το λάκκο
Ξένοι και
δικοί.
Σήμερα και
πάλι ξυπνά η ψυχή μας
Χτυπούμε το
πρόσωπο ν’ ανοίξουν τα μάτια
Ν’
ακροαστούμε μηνύματα
Ύστερα από
τόσους εργολάβους
Ξημερώνει ο νους
Η ψυχή
λαμπυρίζει
Κελαρίζει
καθάριο νερό.
Η ψυχή
αντρειεύεται στην αδικία, λες,
Στη σκλαβιά,
στα σκελετωμένα κορμιά
Ριγμένα στην
καταπαχτή.
Κανένας
Κύκλωπας δεν τη νικά.
Να
ξαναπιάσουμε το μίτο
Να δούμε φως
έξω από το λαβύρινθο
Στο καμίνι
πνεύμα δρόσου διασυρίζον.
Έτοιμοι για χειρουργείο;
