Η Άνοιξη

Στέλιος Παπαντωνίου
Η άνοιξη

Κι αυτή η ΄Ανοιξη πού σε παρασέρνει
Γι’ αυτήν δεν υπάρχει θάνατος 
όσο με τις φτερούγες της περιδιαβάζει στις αυλές
Έρχεται βρεγμένη από τη θάλασσα
μ’ εκείνους τους μαγικούς αυλούς των ανθών της λεμονιάς
Κατεβαίνει στις ελιές που δένουν καρπό
Κελαρίζει με τα κρύα νερά
Τις πεταλούδες να χορεύουν με τα λουλούδια
Που προκαλούν τα ζουζούνια με τα εκρηκτικά χρώματά τους.

Πού σε παρασέρνει αυτή η άνοιξη
Που δε δέχεται θάνατο
Δεν παραδέχεται σκλαβιά
Που αφήνει το νου να τριγυρίζει στην κατεχόμενη γη σου
Στο σπίτι στη Μόρφου
Με το ρυάκι έξω από το σπίτι
Τις πορτοκαλιές και τις συνοδείες της ευωδίας

Πού σε παρασέρνει αυτή η άνοιξη μη ρωτάς
Άφησέ την οδηγό στον καθάριο ορίζοντα.