Στέλιος Παπαντωνίου
ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
Όταν σκεφτεί κανείς από το 1963 τι τραβήξαμε με τους σύνοικους
κι ύστερα από το 1974 και εξής, φτάνει στο συμπέρασμα πως τα πρώτα χρόνια δεν
υπήρχε κανένας ενδοιασμός για αγώνα, όλοι ήθελαν επιστροφή των προσφύγων στα
σπίτια, ανεύρεση αγνοουμένων, κι ούτε σκέφτονταν να πατήσουν στα κατεχόμενα
κάτω από τις προϋποθέσεις που έθετε το καθεστώς Ντεκτάς, που κρατιόταν κλειστό
ολόγυρα, για να ετοιμάζει το κράτος του και να καταστρέφει ό τι ελληνικό και
χριστιανικό. Οι μόνοι μάρτυρες ήταν οι εγκλωβισμένοι, που διώχνονταν σιγά σιγά
με χίλιες δικαιολογίες, άσχετο αν είχε υπογράψει ο Ντεκτάς σεβασμό τους, την Γ΄
λεγόμενη Βιέννη και ποια υπογραφή τους τίμησαν!!!
Κι ήρθε εκείνη η αστραποβροντή, δική τους απόφαση, δική τους
ώρα, άρα ένιωθαν έτοιμοι, ν’ ανοίξουν τις πύλες, για να συνειδητοποιήσουμε, όπως
έλεγε ο Ντεκτάς, πως έχει ήδη ιδρύσει στα κατεχόμενα εδάφη μας κράτος. Χίλιες
δικαιολογίες βρήκαμε για να αφήσουμε τον κόσμο να πηγαίνει, ώσπου έγινε
συνήθειο, για όσους πηγαίνουν. Μια μεγάλη μερίδα δεν έχει πάει και δεν βλέπει
την ανάγκη να πάει, γιατί δεν θέλει να επιδείξει κανένα έγγραφο της Κυπριακής
Δημοκρατίας σε κανένα Τούρκο. Μόνο και μόνο αυτή η κίνηση προκαλεί αναγούλα.
Από τότε, κι ύστερα από το 2004 που απορρίψαμε σε μεγάλη
πλειονότητα το σχέδιο Ανάν, λεγόμενο και πάλι, άλλαξαν χίλια δυο, προπάντων όμως
γεννήθηκαν στον τόπο μας τόσοι πραγματικοί αμερικανόσποροι, εγγλεζόσποροι,
τουρκόσποροι που προσπάθησαν και προσπαθούν δήθεν με τη λογική -για την
ακρίβεια με σοφίσματα - να μας πείσουν πως χρέος μας είναι να δεχτούμε τη
διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, γιατί δήθεν έτσι θα ενώσουμε την πατρίδα μας και
θα σώσουμε τα κατεχόμενα και δεν θα τα δώσουμε σε κανένα και και και
Αναφαινόταν στον ορίζοντα ο Ταλάτ, γιασασίν Ταλάτ, μόνο εσύ
θα λύσεις το Κυπριακό με τον Χριστόφια. Αναφαινόταν ο Ακκιντζί, γιασασίν
Ακκιντζί εσύ θα λύσεις το κυπριακό με τον Αναστασιάδη. Αλλάζει δήθεν κυβέρνηση-
ψευδοκυβέρνηση, αμάν, αυτοί θα δυσκολέψουν τη λύση. Και πάνε κι έρχονται
καραβάνες της πολιτικής της Ευρώπης και της Αμερικής, σπρώχνουν τον Άιντε, άλλο
κουμάσι, σπρώχνουν τον Αναστασιάδη, γλύφουν τον Ακκιντζί κι εμείς περιμένουμε
λύση. Ποια λύση;
Όλα διαγράφουν πως με τη λύση που μαγειρεύεται, θα
νομιμοποιήσουμε όλες τις παρανομίες Ντεκτάς, Ταλάτ, Ακκιντζί, και θα
πραγματοποιήσουμε με την υπογραφή μας όλα τα οράματα των Τούρκων για την Κύπρο.
Όσοι δεν τα βλέπουν έτσι τα πράγματα μπορούν να
χρησιμοποιούν όση λογική διαθέτουν για
να πείσουν τους εαυτούς τους πως ορθοφρονούν. Η πατρίδα όμως βρίσκεται σε
κίνδυνο, κι αυτή κι εμείς κι η Ιστορία κι ο πολιτισμός μας και η πνευματική μας
παράδοση και τα πάντα.
Αγώνα να ξαναβρούμε τον εαυτό μας χρειαζόμαστε. Να δούμε
αυτή τη μεγάλη αλήθεια και να ανασκουμπωθούμε για σοβαρή δουλειά, εδώ που όλα
τα καταντήσαμε ένα μεγάλο στάβλο. Κι αυτό γιατί ανεχτήκαμε και ανεχόμαστε τον
κάθε άχρηστο να μας εμπαίζει.
