ΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ
Χρόνια τώρα ζούμε
με το σκυμμένο κεφάλι, την υποτίμηση, τον ραγιαδισμό. Κι όμως άλλοι είναι οι εγκληματίες, οι εισβολείς σε ξένο έδαφος, οι
κλέφτες περιουσιών, οι βιαστές, οι φονιάδες, που κρύβουν σκοτωμένους, που
φυτεύουν ολόκληρο δάσος πάνω από τα κορμιά τους μην τα βρουν οι δικοί τους και τα
θάψουν ανθρώπινα.
Φωνάζουν οι σύνοικοι
πως χωρίς τα στρατεύματα εισβολής δεν μπορούν να νιώθουν ασφαλείς. Και βλέπουμε
κι ακούμε: Κατεβαίνουν κλέφτες στη νεκρή ζώνη, κλέφτες μπαίνουν σε ξένα
χωράφια, κλέφτες μπαίνουν στο μαντρί. Φωνάζει ο αδικημένος νοικοκύρης στη
Δένεια, βούκινο βαρά στην κυβέρνηση, «θα επιληφθεί του θέματος». Απευθύνεται
επισήμως στον ΟΗΕ, «θα το λάβει υπόψη, θα το καταγράψει», συμμαχεί με τον
οπλισμένο, «κάνε πίσω εσύ ο άοπλος». Απευθύνεται στη Ευρώπη, «θα επιληφθούν οι
ευρωβουλευτές». Στο μεταξύ του κατατρών το βιος, του στερούν την νόμιμη
περιουσία, ξαναζεί η τουρκοκρατία στη μαύρη μαυρίλα της κι η ζωή συνεχίζεται.
Με τον Τούρκο
πρόεδρο καθημερινά να κατηγορεί Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία, με τον Τούρκο υπουργό
εξωτερικών όπου βρεθεί να δίνει μαθήματα ανθρωπισμού και δικαιοσύνης, με τον Τούρκο
υπουργό στρατιωτικών να ορύεται, με τον ψευδοσυγχωριανό
να απαιτεί αναγνώριση δικού του κράτους, αναγνώριση της αδικίας και χωρίς αυτήν
να μην αρχίζει κανένα βήμα για λύση του κυπριακού.
Γι’ αυτό και οι
δικοί μας σπεύδουν και προσφέρουν: αεροδρόμιο Τύμπου, λιμάνι Αμμοχώστου, οι
δικοί μας θυμούνται την «απομόνωση των τουρκοκυπρίων», εδώ χειροκροτούν. Πολλή η
σύνδεση εξωτερικής πολιτικής με υποδαυλισμένη επίθεση κατά του τέως υπουργού
εξωτερικών.
Και τι φριχτή η
μέρα που ενέδωσε ο Πρόεδρος και στόλισε με φοινικιές τον Φούλη, ανακάτεψε τις
ναφθαλίνες και βγήκε Κασουλίδης, κι οι δικοί του πολιτικοί και δημοσιογράφοι
έπλεκαν άλλα στεφάνια στον γέροντα γεροντολόγο της εξωτερικής πολιτικής, ενώ
στη Δένεια περιμένουν το δίκαιό τους οι γεωργοί κι η Αμμόχωστος περιμένει να
σωθεί. Από τον Κασουλίδη!
