Σημασία έχει πως το θεριό δεν βρυχάται μόνο, καταβροχθίζει με τη δύναμή του, με τα σίδερα και τη φωτιά. Σημασία έχει πως πάλι μας συγκινεί το παιδί που κλαίει, η μάνα που τρέχει κρατώντας το στην αγκαλιά, ο πατέρας που πάει στον πόλεμο, ο παππούς, η γιαγιά, διπλωμένοι στην πέτρα της υπομονής.
Σημασία έχει πως και πάλι η ανθρωπότητα διαχωρίζει τις ιδέες και τα γραφτά κείμενα, αρχές και ιδανικά και τα θέτει σε υπερουράνιο τόπο, σε αντίθεση με την γήινη πραγματικότητα, εδώ ζούγκλα.
Ο νους γεννά, η Ιστορία μια αποθήκη με καλάθια γεγονότων, ερμηνειών, διαλέγει ο καθένας κατά το δοκούν, αναλύει, δικαιολογεί, στιγματίζει, ο ένας αποκαλεί τον άλλο ανιστόρητο, ρηχό, και στο βάθος και πάλι πνιγόμαστε στη φλυαρία και στην πολυγνωσία.
Τα γιγνόμενα μπορεί να τα σκεπάσει ο διττός λόγος. Όλοι έχουν δίκαιο.
