Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Η ελληνική γλώσσα
μία είναι, με τις διαλέκτους, με τις κατά καιρούς αλλαγές, στο λεξιλόγιο, στη
σύνταξη, κι αυτό θα το κατανοήσει κανείς με τη μελέτη της, από τα αρχαιότατα
κείμενα ως τα βυζαντινά και τα νεότερα, ή τα διαλεκτικά, κρητική λογοτεχνία,
κυπριακή κτλ.
Πλουσιότατη
γλώσσα, με πείρα εκατομμυρίων ανθρώπων και ιδανική για να εξυπηρετεί τις ανάγκες
του καθημέραν βίου αλλά προπάντων της ψυχής και του πνεύματος, με τα κάλλη της και
τις λεπτές αποχρώσεις των λέξεων.
Μια μεγάλη πληγή που
δέχτηκε από παλιά και δέχεται ως σήμερα είναι η διάκριση σε αρχαία, νέα, σε
καθαρεύουσα και δημοτική, σε «κατά Τριανταφυλλίδη ή κατά Μπαμπινιώτη» και άλλα
τέτοια αδιανόητα. Η επέμβαση των κυβερνήσεων στην καθιέρωση της α ή β ως
επίσημης γλώσσας ήταν επίσης αρνητική, γιατί ζήμιωσε και τη γλώσσα και τους χρήστες της. Η
κομματική ακόμα εκμετάλλευσή της έφερε χειρότερα αποτελέσματα: έτσι τα λεν οι
μαλλιαροί, έτσι τα λεν οι κουμπουνιστές, μα είσαι καθαρευουσιάνος, αρχαϊστής,
αττικιστής και άλλα παρόμοια.
Είμαι Έλλην, ξέρω
ελληνικά και τα μελετώ κατά δύναμιν, αρχαία, βυζαντινά, νέα, χαίρομαι τον πλούτο της γλώσσας μου και αγαπώ
όσους την λατρεύουν και προβληματίζονται με ποιο τρόπο θα εκφραστούν καλύτερα,
ουσιαστικότερα, καθαρότερα, ακριβέστερα. Μελέτη και αγάπη, αγάπη και μελέτη της
γλώσσα μας χρειάζεται, ανάγνωση, κατανόηση, συγγραφή κειμένων. Γράψε και μη
φοβάσαι, γράψε και εκφράσου, μόνα τους έρχονται και θα διερωτάσαι πού τα είχες…Διάβαζε
και προπάντων γράφε. Και μη ρωτάς πώς να το πω. Πες το και κρίνε.
