ΑΠΕΛΕΥΕΡΩΣΗ
ΠΑΤΡΙΔΑΣ
Αγαπητή μου
πατρίδα, αγαπητή μου απελευθέρωση, που λεν και τα δυο μεγάλα κόμματα, που
εργάζονται σκληρά για την «απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας»,
θυμάσαι που χαιρετούσαμε τους εξ Ελλάδος αδελφούς, «γεια σου ρε πατρίδα», ο
πατρίδας ή η πατρίδα ήταν πολύ μεγάλη κάποτε, ήταν όλη η Ελλάδα κι ο ελληνισμός
όπου γης, καμάρι να βλέπαμε την παρέλαση στη Νέα Υόρκη, να πούμε, 25 του Μάρτη
καλή ώρα, λοιπόν, η πατρίδα μίκρανε κι έμεινε μόνο η Κύπρος από τον καιρό που
εγκαταλείψαμε την ένωση, κι η Κύπρος πιάνει από απόστολο Αντρέα ως τον Ακάμα κι
από την Κερύνεια ως το Ακρωτήρι, άρα είναι μέσα κι η γειτονιά μου στη Χώρα και
το τουρκοπατημένο και κατακλεμμένο σπίτι μου στη Μόρφου, κι όταν λέμε
απελευθέρωση ξεχνάμε και τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, αλλά αυτός μιλά για κόψη
του σπαθιού, τρομερά πράματα, αίματα και πολέμους, εμείς απελευθέρωση, μέσω
συνομιλιών, ειρηνικοί μοδέρνοι άνθρωποι, έστω, αλλά απελευθέρωση και του
σπιτιού μου, άρα αγαπητοί μου κομματάρχες, αν δεν απελευθερωθεί το σπίτι μου
από τον Τούρκο που το χαίρεται τόσα χρόνια χαράμι του κακό χρόνο να’ χει, κι αν
δεν φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα, κι αν δεν μπορώ να κυκλοφορώ ελεύθερος σε όλη
την πατρίδα, τι επανένωση κι απελευθέρωση πατρίδας τσαμπουνάτε και άλλα ηχηρά, φτου
στα μούτρα σας, το λιγότερο!
