ΠΑΝΤΙΕΡΑ
Τζ΄ήρτασιν γρόνοι δίσεχτοι
Βριχτοί, γεματωμένοι,
Το τουρκολόιν τράουλλοι
Πατούν την γην τζιαι τρέμει
Μα εσού στα φυλλοκάρκια σου
Ψηλώνεις την παντιέραν
Αρπάσσεις άσπρον το παννίν
Τζι΄έναν σταυρόν στην μέσην
Βάφφεις λουλλάτζιιν καθαρόν
Βάλλεις ολόγρουσον σταυρόν
Που πάνω στο στυλιάρι
«Σσιύψετε ούλλοι, Γριστιανοί-
Εβλόγησέ μας Δέσποινα
Με τον Μονογενή σου
Τζιαι βάρ΄ μας την ευτζιήν σου
Να λευτερώσουμεν τη γην
Κόκκαλα των παππούδων
Αγάλματα κονίσματα
Δρώμαν της τέχνης των παλιών
Τζαι της ψυσιής τους μούσκος
Αθάνατος τζι αιώνιος
Στον τόπον μας τζιαι στης καρκιάς
Τα πιο βαθκιά τα σωθικά
Ο θεμελιός του κόσμου
Δεντρόν τζιαι σιος για τα παιδκιά
Μουσκομυρίζουν τα στενά
Ρωμιόν, Γριστόν τζαι Παναγιάν».
