Καιρό να ιδωθούμε
Καμιά πενηνταριά χρόνια
Κι εσύ κυκλοφορείς με συρματοπλέγματα
Στεφάνι ακάνθινο
Μάσκες και κόκκινα φουστάνια.
Τους είδα που πατούσαν στους δρόμους τα πτώματα
Το τανκς που περνούσε πάνω από το αυτοκίνητο του φίλου
Τις ομοβροντίες από τα καράβια
Τον ξεσπιτωμό της θειας μου
Μόλις που πρόλαβαν τον Γαβριήλ
Ο Μιχαήλ δεν προλάβαινε.
Κι είναι μερικοί που πίνουν καφεδάκι
Κοιτώντας το κάστρο
Μνημούρι του πλοίου εκείνου
Βλέπουν ξεχνώντας, λησμονώντας, διαγράφοντας
Τυφλωμένοι, κουφοί,
«άνοιξε πέτρα για να μπω»
Για λίγο ανασταίνονται τα τζούποξ των μαγαζιών
Όμως εδώ, πολλοί
Χωρίς να σε βλέπουμε
Σε λαχταρούμε
Σου ράβουμε τα γαλάζια σου
Ετοιμάζουμε αγκάλες
Μιλάμε για μεγάλες αγάπες!
Εμείς δεν ξεχνούμε!
