ΚΑΙΡΟΣ
Σαν αέρας χτυπούσε τις πόρτες
Τα παραθυρόφυλλα στην πράσινη γραμμή
Ξεβαμμένα,
Με τα λέπια ν’ ανοίγουν φτερά για ουρανό
Κι έπεφταν στο χώμα
Υδρορροές μπουκωμένες χόρτα
Στα κεραμίδια κήπος τ΄αγκάθια
Ένα γύρο νεοσσοί
Και στο νάρθηκα της εκκλησιάς
Τα χελιδόνια.
Τα χρόνια μας σκαρφάλωναν στο πλιθάρι
Ετοιμόρροπες οικοδομές
Μνημονοχάρτια πολλά
Ένα ένα τα’ παιρνε ο παπάς
Παρουσιάστε! Τόσες δοκιμές πριν την εμφάνιση
Δεν ήταν μια επιθεώρηση στα άλλες.
Κυριακή του Ασώτου, της Απόκρεω, της Τυρινής
Η κρίση, ο Αδάμ απέναντι του παραδείσου
Λίγο ζαλισμένος, αλλά υπεύθυνος άνθρωπος
Διαζευγμένος, συμφιλιωμένος,
Χέρι με χέρι στον πόλεμο και στην ειρήνη
Στην αρρώστια και στη χαρά.
Ξεφλουδίζουν τα μαλλιά
Ρυτιδωμένο πρόσωπο
Η ψυχούλα μπαίνει στην κολυμβήθρα
Δεν είναι βαθιά τα νερά
Καλύτερα σε μια θάλασσα βαθιά και πλατιά
Ν’ αποβάλει τα βαρίδια
Τις στολές των ναρκαλιευτών
Τις μάσκες.
Προ πάντων τις μάσκες.
Ν’ ανασάνει.
