Κι εκεί που νόμιζε ο κύριος πως σαν θα πεθάνουν οι εβδομηντάρηδες κι οι ογδοντάρηδες κι οι ενενηντάρηδες δεν θα μείνει κανένας να θυμάται το κατεχόμενα, κι έτσι θα λυθεί και το κυπριακό κατά που το ήθελε από τότε, από το δημοψήφισμα του 2004, και τι του κάνουν; Περνά από δημοτικό σχολείο τέτοια μέρα, περνά από γυμνάσιο μια τέτοια μέρα, περνά από λύκειο, καταραμένη μέρα, και τι βλέπει και τι ακούει, τα παιδιά γιορτάζουν την ελληνική σημαία και την κυπριακή και μιλούν για τις 28 Οκτωβρίου και λεν ΟΧΙ δεν θα περάσει ο φασισμός και ο εχθρός, και θα πολεμήσουμε για την ελευθερία, και χορεύουν και απαγγέλλουν, και κάνουν παρελάσεις, α ρε κακό που πάθαμε!!!
Μα θα συνεχίσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τον αγώνα, με τι ζέση απάγγελλαν κι έσφιγγαν τα χέρια και στο τέλος ο εθνικός ύμνος, πω πω παιδί μου, ακόμα ψάλλουν τον εθνικό ύμνο, μα πρέπει να καταργήσουμε τις γιορτές, να καταργήσουμε τα εμβατήρια, να καταργήσουμε τις σημαίες, να καταργήσουμε τις παρελάσεις, α ρε ΄Ελληνες, τι κακό κάνετε στον άνθρωπό μας, που μιλά μόνο κυπριακά, που γράφει μόνο γκρίγκλις πώς τα λέει, και θλίβεται και οδύρεται και δεν πάει να ζήσει στην Τουρκία, μα αυτός θα σώσει τον τόπο, γιατί να πάει;
Βρεεεεε τρεις χιλιάδες χρόνια ελληνισμού εσύ θα τα ξεριζώσεις;
