Καλύτερα μη βιώσιμη παρά θανάσιμη
Κι αν η παρούσα κατάσταση πραγμάτων στο νησί «δεν είναι βιώσιμη», κανείς δεν είπε πως πρέπει να την μετατρέψουμε σε θανάσιμη, για να του δώσουμε την ευχαρίστηση, να οδηγήσουμε ένα λαό στην καταστροφή, γιατί έτσι αναγράφουν τα ψηφίσματα, ή σιγοψιθυρίζουν στον καφενέ της γειτονιάς, γιατί έτσι κατάντησε κι αυτός ή έτσι ήταν πάντα.
Από μερικούς δημάρχους κατεχομένων, που νομίζουν πως μόνο το δικό τους χωριό πρέπει να επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους του, μέχρι τον Ερντοάν, που μας λέει πως δεν γίνεται υποστολή της τουρκικής σημαίας όταν κάπου διά της βίας των όπλων γίνει έπαρσή της, όλοι νομίζουν πως μας πιέζουν να σπεύσουμε σε συνομιλίες, με τέτοιους συνομιλητές όπως τους είδαμε χρόνια τώρα, και τους βλέπουμε αυτές τις μέρες του πολέμου εναντίον της Συρίας, και της περικύκλωσης με πλοία της ΑΟΖ μας. Κι εμείς βέβαια μαζί τους φωνάζουμε και διαλαλούμε, «συνομιλίες θέλουμε, συνομιλίες», ενώ ο συνομιλητής μας ο καημένος πήγε να φταρνιστεί και του’ καναν παρατήρηση, δεν ήταν πρέπον το φτάρνισμά του, άλλο παίγνιο κι αυτός, με τις ζιβάνες, «και τι καλός που είναι», μα γι’ αυτό μας τον έβαλαν συνομιλητή, επειδή ήταν καλός, γιατί ο άλλος δεν ήταν καλύτερος; ο Ταλάτ, που μ’ έναν καφέ στο καφενείο του Δικώμου θα έλυνε το κυπριακό στο άψε σβήσε, «άστε μου τον αυτόν, είναι του χεριού μου», περίπου!!!
Στο μεταξύ ασχολούμαστε. Κάνει καμιά δήλωση η αντιπολιτευσάρα, υψηλού πολιτικού επιπέδου, φτωχοί εμείς τω πνεύματι, πού να καταλάβουμε, νομίζουμε πως είναι πέμπτη φάλαγγα και δάκτυλος τουρκικός, τσαουσόγλειος, στο τέλος βεβαιωνόμαστε πως είναι, τσακωνόμαστε, όπως και τσακώνεται κι εκείνος με το παραμικρόν, μα ο «ύψιστος στόχος του αγώνα», άκουσον άκουσον, η ΔΔΟ, πρέπει να διαλάμπει, να την ακούει όλος ο κόσμος να την βροντοφωνάζουμε, τι; Μια λύση τουρκικών προδιαγραφών και αγγλικών βεβαίως βεβαίως, να, κοίτα χτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Βρετανία με το ένα πόδι στον τάφο και πετάχτηκε να υπερασπιστεί την Τουρκιά, από τον καιρό που πάτησε το πόδι στην Κύπρο και δεν το έβγαλε ακόμα, και δεν της κόπηκε, καταραμένη η ώρα, αυτή το μεγάλο κακό αγκάθι, ο προσωποποιημένος διάβολος στο κυπριακό, σαν να μην υπήρχε ελληνικό στοιχείο στον τόπο, σαν να ήταν μόνο ένας βράχος γυμνός με κάτι ελιές και τερατσιές, για να τον εκμεταλλεύεται για τα συμφέροντά της, πάππου προς πάππου.
Το λοιπόν! Λύση στο κυπριακό δεν πρόκειται να βρεθεί, γιατί η αδικία παραβάρυνε στον τόπο και στην περιοχή, κι οι δικοί μας δεν φταίνε λίγο αλλά πολλά πολύ, γι’ αυτό άλλη ας είναι η μόνη προτεραιότητά μας, να επιβιώσουμε στον τόπο, να συντηρήσουμε και διατηρήσουμε τον εαυτό μας, και αυτός είναι ελληνικός και χριστιανικός, τι να κάμουμε; όσοι δεν αρέσκονται μπορούν να καταφύγουν και εκεί που τους αρέσει, όσοι λοιπόν μείνουμε, να ξέρουμε πως ένας είναι ο εχθρός αλλά διπλοπρόσωπος, η Τουρκία και η Βρετανία, αυτοί στο στόχαστρο, κι εμείς στον στόχο μας, στη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, της μόνης ασπίδας προστασίας μας. Λύση τουρκικών προδιαγραφών, λύση αγγλικών προδιαγραφών, λύση που να μας μετατρέπει σε γιουσουφάκια της Τουρκίας δεν θα είναι βιώσιμη, αλλά θανάσιμη. Αυτή μάλιστα, δεν θα είναι βιώσιμη!
Στέλιος Παπαντωνίου
