Κι αφού θα ΄μαστε μόνοι
Θα σκάβουμε τους λάκκους και θα φυτεύουμε
Τις αιώνιες δροσιές και θα φυτρώνουν
Ο ήλιος κι ο αγέρας, η βροχή
Θα μας προστατεύουν
-Όπως τόσα χρόνια
τους γονιούς και τους παππούδες μας-
Τουλάχιστον να το πάρουμε απόφαση
Εκείνο το πέτρινο πείσμα να σφίγγει τα χείλη
Όπως ο ίδιος ουρανός χιλιάδες χρόνια
Κι ο Τεύκρος κι ο Ονήσιλος κι ο Ευαγόρας
-Γεια σας παππούδες μας-
Στην αγκαλιά σας πάλι να βρεθούμε
Πουλιά Λεύτερα.
