Συγχαρητήρια

Συγχαρητήρια

Άλλη αγωνία κι αυτή, να δίνουν στο παιδί τελευταία στιγμή το κομμάτι να το μάθει να το παίξει στο πιάνο να συνοδεύσει τα κάλαντα στη σχολική γιορτή, κι αυτός στο δημοτικό σχολείο αγίου Κασσιανού να αποστηθίζει μια μια τις στροφές κι ύστερα όλο μαζί, Κωστή Παλαμά,

Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο,

τον έβλεπε τον στάβλο, τον μυριζόταν, ήταν κι αυτός εκεί,

 ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!

Ήταν κάτι μικρά ζουμπουρλίδικα, έτσι τον ζωγράφιζαν τον Χριστό,

Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σαν διαμαντάκι
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι,
να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

Και τους έβλεπε να αποθέτουν χρυσόν και λίβανον και σμύρναν,

Και να στέκεται μπροστά σε όλους, δεν είχαν τότε μεγάλη αίθουσα, αν ήταν καλός ο καιρός έβγαιναν στην τάπια, πάνω από το γήπεδο του Ορφέα, αν ήταν χειμωνιάτικος, στην τάξη του ο καθένας, μεγάλα παράθυρα μεγάλες πόρτες μεγάλες αίθουσες, ούτε ο ηλιακός δεν τους χωρούσε, κι η αγωνία του μεγαλώνει, το ‘ μαθε καλά η μικρή, δεν φοβάται, έκατσε μαζί της, εδώ παύση, εδώ πιο αργά, μαζί τώρα, μπράβο, κι ύστερα τόσα χρόνια στα σχολεία, πολύ νευρίαζε που ήθελαν οι γονιοί να γίνει η γιορτή σε αίθουσα θεάτρου, άντε μωρέ, δεν μας φτάνει το σχολείο, και μεγάλη αίθουσα έχει και κλειστό γήπεδο, δούλευε η καθηγήτρια της μουσικής, δούλευε η καθηγήτρια της τέχνης, δούλευαν οι φιλόλογοι κι ο θεολόγος όλο και κάτι θα σκαρφιζόταν να πει, τα παιδιά συγκεντρωμένα, καθαρά και πειθαρχημένα, ένα πνεύμα μελλοντικής ανάπαυσης κι αναπνοής αναμένει, διάχυτο στον αιθέρα, αρπαζόταν από τις παλιές κουρτίνες, από τους πίνακες, πού θα μου πάτε, κλείνουν σε λίγο τα σκολειά, κι αρχίζει και συνεχίζεται και τελειώνει η γιορτή, κι η κλήρωση, εκεί στο Παγκύπριο, τον καιρό που ήταν μαθητής το χάρηκαν που κληρώθηκε στην κακιάρα δασκάλα τους ξυριστική μηχανή, και τώρα που τελειώνει, είναι κι οι επιθεωρητάδες, κι οι μουκταραίοι,  χειροκροτήματα, κι όλοι στο διευθυντή, συγχαρητήρια κύριε διευθυντά, συγχαρητήρια, μα όταν έγινε αυτός διευθυντής, στον απολογισμό του δεν έλεγε ποτέ τι έγινε στο σχολείο τη χρονιά που πέρασε αλλά ποιοι το έκαμαν και τους εκθείαζε. Να μάθουν άλλη φορά να δίνουν συγχαρητήρια σ’ αυτούς που δουλεύουν!!!