Επρόκοψεν η
νύχτα τζι ακόμα να φανείς, που γυρίζεις.
Σ΄ίντα
σπήλιους κάθεσαι τζιαι κλαίεις
Μα ε θωρείς
τα λαμπιόνια,
εν ακούεις
τα τραούθκια, τα πιθκιαύλια
Ακόμα τζια
ταμπουλέκκια παίζουν σου στη Λήδρας
Τζι εσού;
Αφού εθ θα τ’
αγρωνίσεις
Ούτε τον Άϊν
Γιώρκην στο Βουνόν
Ούτε στο
χωρκόν του
Ούτε τον Άϊν
Δίχτητον
Ούτε τζια
την Τζιερύνειαν
Τζείνην εκάμαν
την αγνώριστην.
Έλα έσσω
λαλώ σου
Έλα ποδά στη
γειτονιάμ μου
Περιμένουν τα
μωρά στην αυλήν της εκκλησιάς
Περιμένουμέ σε
Μεν αρκείς
άλλον
