Πέρσες εν Μαραθώνι
του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ξαφνιάστηκαν οι Αθηναίοι σαν πληροφορήθηκαν από τον
ταχυδρόμο πως οι Πέρσες βρίσκονταν στο Μαραθώνα για να γιορτάσουν. Κι άλλο
φτερωτό πουλί έφτανε κι έφερνε το μήνυμα πως στη Σαλαμίνα περσικά πλοία έφταναν ως τα παράλια του
νησιού, μα δεν κατέβαιναν τα πληρώματα, γιατί δεν είχαν άδεια, αφού
ό, τι έκαμναν ήταν κατά παράβαση διεθνών κανόνων.
Κι άλλοι στις
Θερμοπύλες: Πέρσες ήταν, Τούρκοι ήταν, κάτι φέσια κυκλοφορούσαν και
σύγχυζαν τους καφενόβιους, που δε σήκωσαν το βλέμμα απ’ την εφημερίδα που
διάβαζαν πουρνό πουρνό. Άλλες χρονιές ήταν αλλιώς τα πράματα, με τα πανώ τους
και το δεσπότη τους παραταγμένοι να χαιρετούν, «αδέλφια μου αλήτες Πέρσες, που
μαζί αν δεν ανοίξουμε καινούργιους δρόμους, ας είναι και τους παλιούς», κάτι
τέτοια συνθήματα είχαν στα πανώ τους, φέτος μηδέν. Μόνο στον αέρα να αιωρείται
το ερώτημα: θ’ ανοίξει ο δρόμος, δε θ’ ανοίξει; Εκατόν τα λεωφορεία που πέρασαν
μπροστά από τα μάτια τους κι αυτοί δοσμένοι στο διάβασμα της εφημερίδας, άλλοι
στο μάδημα της μαργαρίτας!
Από αέρος με ελικόπτερα το μεγάλο περσόπουλο, από θαλάσσης
διά των πλοίων- τι σχέση έχει η Κερύνεια με τη Σαλαμίνα;- από ξηράς διά των εκατόν λεωφορείων, οι
Πέρσες γιόρτασαν, θυμήθηκαν, πήραν μαζί τους και από το πεσκέσι του Προέδρου
της Δημοκρατίας καμιά δεκαριά χιλιάδες έποικους, που δεν ξέρουν πια κι αυτοί,
παλλόμενοι όπως είναι, πώς να ονομαστούν
ύστερα από τις τελευταίες προεδρικές γλωσσολογικές ασκήσεις.
Και οι εν Θερμοπύλαις, εν Μαραθώνι και εν Σαλαμίνι κάθονται
σκεφτικοί. Τι να πήγε τόσο λοξά, ήταν ο χρησμός του Λοξία, ήταν της μοίρας, ή
είναι του κεφαλιού τους; Μάλλον για όλα φταιν οι κεφαλές και τα κεφάλια τους.
Όταν τέλειωσαν τα πανηγύρια, ο υπουργός των εξωτερικών της
περιφερειακής δύναμης, όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, αποκάλυψε σε γεύμα
στη Ρόδο στον υφυπουργό της Αθηναϊκής Δημοκρατίας πως οι γιορτασμοί των Περσών
στο Μαραθώνα, Θερμοπύλες και Σαλαμίνα γίνονται για διδακτικούς σκοπούς. Εκεί
διδάχτηκαν οι Πέρσες πως έπρεπε να ετοιμάσουν αποβατικό στόλο που δεν είχαν το
1964, για να μπορέσουν να εισβάλουν το 74. Γι’ αυτό οι γιορτασμοί έχουν και το
διδακτικό σκοπό τους. Μόνο όμως για τους άλλους κι όχι για μας;
