ΙΣΤΟΡΩ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ύστερα από τις υποσχέσεις, ύστερα από το Β΄Παγκόσμιο Κακό, η
κυρία έμενε για λίγο με τα χέρια σταυρωμένα, αποφάσιζε ύστερα να ζητά το δίκιο της , να φωνάζει στα φόρα τα διεθνή, χωρίς ακρόαση, την έπαιρναν από τον Άννα στον Καϊάφα, εκείνη
εκεί, να την ανακρίνουν γιατί ήθελε να ελευθερωθεί από τους Ρωμαίους της εποχής
, σύμφωνα με τις διεθνείς διακηρύξεις, από τα δεσμά να απαλλάξει τα παιδιά της,
άλλα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και άλλα στις φυλακές, άλλα στα κρησφύγετα,
άλλα κρεμασμένα στην αγχόνη, και τι επιζητείτε κυρία μου, την ελευθερία μου, κι
ελευθερία για μένα είναι η ένωση με την μητέρα Ελλάδα, κλείστε την στη φυλακή,
δεν είναι αυτά τα σχέδιά μας, δεν σου επιτρέπεται, είναι άλλοι που δεν την
θέλουν, πόσοι είναι, δημοκρατικά η πλειοψηφία πάντα νικά, αυτό διακηρύσσετε,
όχι όμως για σένα, άλλα ισχύουν για σένα την μικρή και πτωχή κι ανήμπορη, κοίτα
τον παγκόσμιο χάρτη, πού βρίσκεσαι, τι καλό εργαλείο είσαι, πόσο για μας είσαι
χρήσιμη, για τους μεγάλους, οι μικροί δεν υπάρχουν, εμείς τους κινούμε, πιόνια στη σκακιέρα, τι ζητάτε κυρία μου, την
ανεξαρτησία μου έστω, δεν γίνεται, ήδη βάλαμε τους μηχανισμούς, διαίρει και
βασίλευε, κι εμείς θα βασιλεύουμε, έχουμε βασίλισσα, έχουμε δύναμη, έχουμε
αυτοκρατορίες, διέβλεπε ήδη τη διάσπαση, ήταν μερικά παιδιά της με τους Ιουδαίους,
άλλα με τους Ρωμαίους, το συμφέρον του ο καθένας, ο Ιούδας κρατούσε το
γλωσσόκομο, φέρε ψαλίδι να της κόψουμε τη γλώσσα, φέρε πριόνι να της κόψουμε το
δεξί χέρι να μην μπορεί να σταυροκοπιέται, κι αυτή με τους φτωχούς, τους ανίδεους,
τους ιδεολόγους, της ετοίμαζαν ακάνθινο στέφανο, ψευδή χιτώνα, σταύρωσον
σταύρωσον, θέλει ελευθερία, είναι χοντροκέφαλη, είναι πεισματάρα (και καλά
κάνει) δεν υπακούει στις διεθνείς εντολές, έτριβαν τα χέρια οι Ιουδαίοι,
έτριβαν τα χέρια οι Ρωμαίοι, την οδηγούσαν στην αγχόνη με σατανικό χαμόγελο, οι
δρόμοι στένευαν ολοένα, μεθοδικά, με διάφορα σχέδια, Άννα ή Ανάν, άλλη διέξοδο
δεν είχε, την τελευταία στιγμή άκουε τη φωνή της επιβίωσης, της Ιστορίας, του
χρέους, του Μεσολογγιού, των ελευθέρων πολιορκημένων, βροντούσε ένα όχι, κι
άρχιζε νέος γύρος, από τα ίδια.
Στην πέτρα της υπομονής κάθεται και σκέφτεται, πώς να σώσει
τη γλώσσα, πώς να διασώσει τη θρησκεία, πώς να συνενώσει δυνάμεις, να ξαναγίνει άνθρωπος, ομπρός βοηθάτε να
σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τη μάνα.
