Το φεγγάρι
πάντα είναι φεγγάρι
Σελήνη και
σελάνα
Να εμπνέει
τη Σαπφώ
Ν΄ απαγγέλλουν
ποιητές
Στα στάδια
των αγώνων
Ν΄ανοίγει
φυλλοκάρδια και να ταξιδεύει ονείρατα
Στο φεγγερό
του δίσκο.
Εμείς το
βλέπουμε
Μια στη χάση
μια στη φέξη
Είναι ο
τόπος, ο χρόνος, η οπτική γωνία
Η ματιά του
καθενός,
Κάπου,
κάποτε.
Εκείνο εκεί,
Ατάραχο,
αιώνιο,
Να γεννά
μύθους και θρύλους
Παραμύθια για
μικρούς και μεγάλους.
Ποθεινό
φεγγάρι.
Παίζει κι
αυτό με τους ανθρώπους
Σαν άλλα
χίλια δυο
Με την
αθέατη και θεατή του όψη.
