Μαρία Περατικού Κοκαράκη, Ποίησης Σχηματισμοί (2010-2016)
Είναι μερικές ποιητικές συλλογές που είναι τόσο μεστές από
ποίηση, σχηματισμούς, ταξίδια, γνώσεις, με όλο το βάρος της ελληνικής
λογοτεχνίας και παγκόσμιας τέχνης, που αφήνουν την αίσθηση της μαγείας μέσα
στην οποία κυκλοφορεί ο αναγνώστης, από τη μια με τις αναφορές στο παρελθόν,
ιδιαίτερα από παραθέματα του εξαψάλμου ή του προοιμιακού, ένα πέπλο
θρησκευτικότητας και κατάνυξης ανοίγει τις φτερούγες, κι ύστερα εκ βαθέων
βγαλμένα λόγια, λέξεις πολύτιμες, σε συμπλέγματα σχημάτων και ήχων,
συνταιριασμένα έτσι που να μην αναλύονται, αλλά περισσότερο να σε περιτυλίγουν
στην ποιητική ατμόσφαιρα, που τόσο επιδέξια κατορθώνει να δημιουργήσει η
ποιήτρια και πεζογράφος, ευαίσθητη Μαρία Περατικού Κοκαράκη.
Στο νέο της βιβλίο «Ποίησης Σχηματισμοί», ύστερα από μια
εισαγωγή στη Σχηματιστική Ποίηση ακολουθούν οι ενότητες Αισθητικές συνομιλίες, ένα πολυφωνικό ομαδικό πανελλήνιο ποιητικό
ανθολόγιο με την αίσθηση των μεγάλων της ελληνικής ποίησης, ύστερα τα Μετρούμενα, με προμετωπίδες από τα
συγκινητικά αποσπάσματα του εκ βαθέων εξάψαλμου. Επί πτερύγων ανέμων πετούμε
στη ζωή της ποιήτριας και στα πάθη του τόπου μας, σε συνταρακτικές στιγμές της σύγχρονης
ιστορίας μας. Το μάτι αφήνεται στους σχηματισμούς των ποιημάτων, αφόρμηση για
ταξίδια της φαντασίας και της αντιστοίχισης με συμβολικά ή πραγματικά
αντικείμενα και καταστάσεις. Είναι πολλή η Ιστορία κι η πολιτισμική σύναξη στα
ποιήματα: λέξεις, ήχοι και σχήματα εναρμονίζονται, μεταφέρουν και μεταδίνουν.
Στο ίδιο κλίμα η Πρόσκληση,
ύμνος στη γλώσσα μας και ο Ξεριζωμός,
ένα πανελλήνιο πάθος. Του κόσμου
αγνοούμενοι, τίτλος ομιλών αφ’ εαυτού, Από
ψηλά, για τη χερσόνησο της Καρπασίας, Αποδεικτικά,
ο Πιλάτος πλένει τα χέρια, η προδοσία και η άρνηση, θρησκευτικοί και ανθρώπινοι
απόηχοι. Τελευταίο, Παφία γη, ο
πολιτισμός διασώζει τον τόπο.
Ακολουθεί η ενότητα Ταξιδευτικά,
Των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας, Μονότροπα Κρήτης, της Αγγλίας, Της Σαντορίνης
ενσυναίσθηση, της Κως, Αλικαρνασός, Σητεία- Κρήτης, Ιορδανίας επίσκεψη, της Κλεμμένης
κόρης (Καρυάτιδας) στο Βρετανικό Μουσείο, της Σκοτίας και τέλος της Πολωνίας.
Η αίσθηση, ενσυναίσθηση καλύτερα όπως επιγράφει η ίδια, από
επισκέψεις, η γεύση από τόπους με την Ιστορία, Γεωγραφία, Πολιτισμό τους και η
μεταφορά τους στο ποίημα και δι’ αυτού στον αναγνώστη.
Πληθωρική, δυναμική, ευσυγκίνητη, εργάτης του πνευματικού
πλούτου και της ευαισθησίας της, η Μαρία Περατικού Κοκαράκη αξίζει σημαντική
θέση στα Κυπριακά Γράμματα.
