Τι «μη μου λυπάσαι παιδί
μου και μη μου λυπάσαι» ποιος σου ΄πε πως λυπάμαι ρε μάνα, δεν σας έβγαλε
κανείς και φταίχτες, το βρήκατε κληρονομικό το οικόπεδο, χτίσατε ζήσατε τη ζωή σας
κι εσείς κι εμείς, φτωχογειτονιά στην αρχή, κι ύστερα που άρχιζε να παίρνει τα ‘πάνω
της, πού να ξέρατε κι εσείς, καλός φαινόταν ο γείτονας, ήσυχος με τα αρνιά του
και τα χαλούμ του στο παντοπουλείο της Ερμού,
με το ναργιλέ του και τη χανούμη του, αννέ αννέ όλη μέρα εκείνες οι χοντροκώλες
οι κόρες του, κι ύστερα καλός καλός ο χοίρος μας και βγήκε χαλαζιάρης, και
χοίρο έτρωγε και λουκάνικα και παστουρμάδες, όλα στο κρυφό έλεγε, μη με πάρει
χαμπάρι η χανούμη, μπαϊράμι έρχεται, κι εμείς κάναμε, χάζι μια τα πρωινά που μας
έφερνε το γάλα, μια το χριστουγεννιάτικο αρνί και το πασχαλινό, και δεν του
φαινόταν αχόρταγος ένα πράμα, χουζουρλής και χαμηλών τόνων που λεν, κι ύστερα
άρχισε να βάζει φωτιές στη γειτονιά, ρε λέμε πυρομανής είναι ο άνθρωπος, κι
ύστερα μας έφαγε το μισό σπίτι μια μπουκιά, κι άντε τρέχα να βρεις το δίκιο σου
στην Ευρώπη και στον οηέ, τάιζε και οηέδες και ευρωπαίους, όλοι τον έβλεπαν δεν
μιλούσαν, ρε τον Αλή που μας βγήκε και κατακτητής και δώστου τούρκικα μπαϊράκια
και δώστου μιναρέδες και μεγάφωνα, να μη μας αφήνει στην ησυχία, ακριβώς την ώρα
του νυν απολύοις, καιρό έχουμε να το ακούσουμε στην εκκλησιά, εκείνη την ώρα
βάζει το μουεζίνη στη διαπασών, άντε λέμε εδώ στη Λευκωσία τα κάνει στην ξηρά,
κι ύστερα στην Κερύνεια και στην Αμμόχωστο, και σου τραβά μια μέρα με πλοιαράτσες παρακαλώ
κατά Λεμεσό μεριά, οι Λεμεσιανοί ακουστά τους είχαν τι μοβόροι ήταν, λίγους που
είχαν τους μάντρισαν, κι οι Παφίτες κι οι Λαρνακείς, και τώρα μας σουλατσάρει
στα λεμεσιανά νερά, διψά λέει, κι έχει συνηθίσει να καταπίνει ό τι βρει, μέχρι πετρέλαιο.
Γι’ αυτό σου λέω ρε μάνα,
υπομονή κάνουμε, περιμένουμε να δούμε, όλοι περιμένουν να δουν, και τον αφήνουν
ανενόχλητο, μη μου στενοχωριέσαι εκεί πάνω που είσαι, φτάνει που είδες την
καταστροφή της γειτονιάς, προσεύχου να μην έχουμε άλλα, κάμε καμιά μεσιτεία
αφού είσαι κοντά στο Μεγάλο και Παντοδύναμο. Θα μας χρειαστεί.
