Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι
Στέλιου Παπαντωνίου
Τώρα που παρακολουθούμε τα τουρκικά πολεμικά στη νότια του
νησιού μας θάλασσα να περικυκλώνουν την ΑΟΖ μας και να εμποδίζουν την εξόρυξη
των φυσικών αερίων, από πού να αρχίσουμε
τις συνομιλίες με την τουρκοκυπριακή κοινότητα, που είναι λιγότερη από τους έποικους,
ποιες συνομιλίες να διεξαγάγουμε και για ποιο σκοπό, αν δεν είναι για την
ελευθερία μας και την ασφαλή παραμονή μας στο νησί μας ολόκληρο;
Ο τρομοκράτης της περιοχής ανδρώθηκε από το 1974 με την
ανοχή των μεγάλων δυνάμεων και της Ευρώπης, και ένεκα των αδυναμιών του
γενικότερου ελληνισμού. Ιδιαίτερα με την άνοδο Ερντογάν στην εξουσία οι
επεκτατικές βλέψεις στους σχεδιασμούς της Τουρκίας, το απρόβλεπτο του ανθρώπου,
η δικτατορική του διοίκηση στο εσωτερικό, η αυθάδειά του στο εξωτερικό,
καθιστούν τα πράγματα για όλους τους σχετιζόμενους
με τη γειτονική χώρα και τον άρχοντά της δυσκολότερα παρά ποτέ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση περίμενε και δεν λάμβανε θέση και μέτρα,
ανεχόταν όπως και η Αμερική και η Ρωσία, γιατί καθεμιά με τα δικά της
συμφέροντα υπολόγιζε την Τουρκία, γι’ αυτό ήταν αρκετή η μικρή Κύπρος να
υφίσταται τις πιέσεις και οι μεγάλοι να νίβουν τα χέρια ή να προτρέπουν σε
συνομιλίες των δύο κοινοτήτων, με τη δικαιολογία πως χωρίς αυτές δεν λύνεται το
Κυπριακό, αλλά δεν ενδιαφέρονται πώς θα λυθεί, με βάση ποιες αρχές, γιατί αρχές
δικαίου δεν βλέπουμε να ισχύουν, παρά μόνο το δίκαιο του ισχυροτέρου που κι
εκείνοι γνωρίζουν, άρα την αδικία κατά του μικρού.
Κι ο ισχυρότερος, η Τουρκία, αφού πέτυχε την πλήρη
ποδηγέτηση της τουρκοκυπριακής κοινότητας, ανέβασε το 18% του πληθυσμού της Κύπρου
σε λαό, για τα συμφέροντα του οποίου μάλιστα προβάλλεται πως μάχεται στην
περιοχή, κατά γην, θάλασσαν και αέρα. Αφού κατέλαβε το βόρειο μέρος του νησιού
και το εκτουρκίζει, έχει απλώσει τα δίχτυα των συμφερόντων της στη νότια θάλασσα,
βορρά ξηρά, νότο θάλασσα, προσπαθεί να χαράξει δική της ΑΟΖ εις βάρος της Κύπρου,
ως ανύπαρκτης Κυπριακής Δημοκρατίας, και επεξηγεί πως το κυπριακό δεν λύεται,
γιατί δήθεν οι ελληνοκύπριοι δεν αναγνωρίζουν ισότιμους συνεταίρους τους τουρκοκυπρίους.
Γι’ αυτό και αναλαμβάνει την εφαρμογή του δικαίου κατά τη δική της άποψη με
πολεμικά πλοία, με επισκέψεις και επεμβάσεις του ίδιου του προέδρου της χώρας σε
ξένες χώρες, για να εγκαταλείψουν τη συνεργασία τους με την Κυπριακή
Δημοκρατία, με νάβτεξ και άλλους τρόπους παρεμπόδισης της εφαρμογής των ενεργειακών
σχεδιασμών της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποίαν συνεχώς επαναλαμβάνει πως δεν
αναγνωρίζει. Φτάσαμε στο σημείο η Τουρκία να χρησιμοποιεί το ψευδοκράτος ως προσωπείο
δύναμης της περιοχής με δικαιώματα στις θάλασσες και στην ΑΟΖ, για να
εξυπηρετεί τα συμφέροντά της και η Κυπριακή Δημοκρατία να υποβιβάζεται συνεχώς.
Ελπίζουμε πως οι κατάλληλες ενέργειες γίνονται από το Υπουργείο
Εξωτερικών ή και Ενέργειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν είμαστε ειδικοί να συμβουλεύουμε τους ειδήμονες. Αυτό στο
οποίο επιμένουμε όμως είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να υποβιβάζει την
Κυπριακή Δημοκρατία σε διοίκηση και να ανυψώνει το παράνομο καρκίνωμα στα
κατακτημένα εδάφη μας σε κράτος, πράγματα που υποβλέπουν την όλη μας ύπαρξη,
γιατί δώσαμε λανθασμένες ερμηνείες στη λύση του κυπριακού ή δεν λαμβάνουμε
υπόψη τους σχεδιασμούς της Τουρκίας στην περιοχή, που είναι καθαρά επεκτατικοί.
Η ορθή τοποθέτηση του κυπριακού ως θέματος εισβολής και
κατοχής, (για πολλούς οι λέξεις αυτές γίνονται αντικείμενο ειρωνικής θεώρησης,
για να συνειδητοποιήσουμε πού έχουμε καταντήσει!) η ετοιμασία του κόσμου μας να
προασπίζεται τα συμφέροντά του, να ετοιμάζεται για τα χειρότερα, να διδάσκεται τις
πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας, να μην επαναπαύεται στις συμμαχίες με άλλες
χώρες ή στη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ενδυνάμωση της θέλησης του
λαού μας να παραμείνει στις πατρογονικές του εστίες χρειάζεται άλλους σχεδιασμούς
και άλλη παιδεία, πολύ μακριά από την ως τώρα συγχυστική και γλυκανάλατη.
Γιατί οι περιπλανήσεις και τα πανηγύρια γύρω από το θέμα της
ειρηνικής συμβίωσης, την οποία επιθυμούμε αλλά μέσα στα πλαίσια της ασφάλειας
και της βεβαιότητας διατήρησης του ελληνισμού στις πατρογονικές του εστίες, θόλωσαν
την πραγματική εικόνα της επικίνδυνης κατάστασης μέσα στην οποία ζούμε, εν
γνώσει των κυβερνώντων παλαιών και νέων, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν
λύση, την οποία όμως βλέπουμε αδύνατη με τους όρους της Τουρκίας και τις επεμβάσεις
της. Άρα η συνεχής υπόμνηση των κινδύνων μέσα στους οποίους βρισκόμαστε και θα
ζούμε, για να μείνουμε ελεύθεροι στον τόπο μας σημαίνει να ξαναδεί ο κόσμος μας
την πραγματική κατάσταση και να παύσει να ζει στις ψευδαισθήσεις της επίλυσης
του Κυπριακού, ως της μόνης οδού που θα μας επιτρέψει να παραμείνουμε στη γη
των προγόνων μας και να συνεχίζουμε τη ζωή μας.
Λύση του κυπριακού με τουρκικές προδιαγραφές απλώς οδηγεί με
μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνισή μας από την Κύπρο, οπότε η τρομακτική
αλήθεια του κινδύνου μέσα στον οποίο ζούμε και με τον οποίο πρέπει να
συνηθίσουμε να ζούμε και για τον οποίο πρέπει να προετοιμαζόμαστε είναι προτιμότερη
από τις ψευδαισθήσεις, τα μπαλόνια και τις ζιβανίες στο μακρύδρομο.
Συνομιλίες από τη μια για ειρηνική συμβίωση και επιβίωση αλλά
και επίγνωση των κινδύνων που διατρέχουμε και ετοιμασία αντιμετώπισής τους.
Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι.
