Και τι εισηγείσαι;
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Και τι εισηγείσαι; Ακούω το ερώτημα
πριν περιγράψω τα ελεεινά. Αρχίζοντας από εκείνο το «με πολιτική ισότητα, όπως
διαλαμβάνουν τα ψηφίσματα των Hνωμένων Eθνών» που όταν λέγεται, από όσους λέγεται, νομίζει κανείς πως
πρόκειται για τη μεγαλύτερη διπλωματική μας νίκη, η ουρά όμως που κρύβεται
είναι τόσο μεγάλη που μας έχει γίνει θηλιά στο λαιμό και πνίγει και πνίγει.
Οι συνομιλίες διεξάγονται με πολιτική
ισότητα; (ερώτημα) Λύσαμε το πρόβλημα με το: «δύο ηγέτες», εξισώσαμε το νόμιμο
με το παράνομο, την πλειοψηφία με τη μειοψηφία, και παραβλέπουμε τις χιλιάδες
τούρκους στρατιώτες, που «δεν μπορούν να φύγουν εν μια νυκτί, μη θεωρηθούν πως
τρέπονται σε άτακτη υποχώρηση» (Υπουργός Εξωτερικών Κυπριακής Δημοκρατίας έφα),
τις χιλιάδες των εποίκων καταβροχθίσαμε και χωνέψαμε, ούτε λόγος, απαγορεύει τη
συζήτηση ο σύνοικος ηγέτης, «δε θα τους στείλει, λέει με πλοίο πίσω, δεν έχει
γραμμή», κι εμείς δε λέμε «δεν υπάρχει οδός» σε τέτοιες συνομιλίες πολιτικής,
στρατιωτικής και άλλης βίαιης ανισότητας! Άλλαξαν όλα τα τοπωνύμια και ο
εκπρόσωπός μας -βραβευμένος μάλιστα για τη συμβολή του-πού;- τα δέχτηκε, και τα εισάγει, κατέστρεψαν όλες σχεδόν
τις εκκλησιές και νεκροταφεία μας, με απαγόρευση τέλεσης θρησκευτικών τελετών,
(κάμετε αίτηση και θα δούμε) θάβουμε ακόμα κακοποιημένους αγνοούμενους, οι
εγκλωβισμένοι τυραγνισμένοι, και των
παθών η πλημμύρα και ο θόρυβος δεν έχουν τέλος.
Προηγουμένως ήταν το νερό, (να το
μοιραστούν ειρηνικά οι σύνοικοι), δε φτάνει η πίκρα είναι κι η ειρωνεία για την
επέμβαση στη γη μας, η πρόβλεψη των σχεδιασμένων καταστροφών στη δική μας
οικονομία και στην ίδια την ύπαρξή μας, ύστερα ήλθε και ο διαμοιρασμός των
αερίων (δεν τον είδαμε και Γιάννη τον βγάλαμε) ο πλούτος του νησιού θα διαμοιραστεί
«δίκαια», τρέχα να καταλάβεις τι είναι το δίκαιο, αφού ήδη η Τουρκία το έχει δέσει
μαντήλι πως θα της πληρώσουμε την εισβολή, την κατοχή, τις καταστροφές, τα
στρατεύματα εισβολής, όσα εκείνη θεωρεί ως κόστος λύσης, δηλαδή κατάλυσης της
Κυπριακής Δημοκρατίας, όλα μετριούνται,
κι όταν πεις: «μα ξεπουλούμε την πατρίδα! Αυτό κάνουμε. Μας ρωτάτε πόσες
αποζημιώσεις θα δώσουμε στους πρόσφυγες για να μην επιστρέψουν!» η ερώτησή τους
είναι: Και τι εισηγείσαι; Να πείτε τα πράγματα με το όνομά τους: «Κόστος της λύσης
σημαίνει ξεπούλημα πατρίδας.»
Κι ήρθε και το τελευταίο: ήδη η
Τουρκία τα πάντα κατευθύνει διά σιδηράς χειρός στην Κατεχόμενη Κύπρο. Και τώρα,
τη νεολαία και όσα έχουν σχέση με αυτήν. Με δικό της γραφείο, με δικό της προσωπικό.
Όλη η περιουσία ανήκει στην Τουρκία, όλοι οι σχετιζόμενοι με αθλητισμό και
νεολαία, θα είναι τούρκοι υπάλληλοι, το
ψήφισε κι η ψευδοβουλή, έστω κι αν έξω διαμαρτύρονταν όσοι τουρκοκύπριοι
απέμειναν που βλέπουν ολοφάνερη τη δική τους πρώτα πρώτα εξαφάνιση από το χάρτη.
Με όλα λοιπόν αυτά, η νεοεκλεγείσα Βουλή
για να αρχίσει το σοβαρό έργο της, πρέπει να θέσει θέμα συνομιλιών και να
συζητήσει το κυπριακό ως πρωτεύον. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να καταδείξει το
αλυσιτελές των συνομιλιών, όταν ο λεγόμενος συνομιλητής δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πολλαπλασιάζει
τα τετελεσμένα. Να καταφανεί στους ενταύθα οηέδες πως ένα μικρό κράτος μέλος
των υφίσταται βάρβαρη επίθεση διαρκείας σαράντα δύο χρόνων με επαυξανόμενα
γεωμετρικώς τα εγκλήματα εις βάρος του. Πολύ ανθρώπινα πράγματα εισηγούμαστε:
την απελευθέρωση από τα τουρκικά στρατεύματα και σεβασμό της Κυπριακής
Δημοκρατίας.
Όσοι πουν: Μα αυτά δεν είναι
πραγματοποιήσιμα! Κακό του κεφαλιού τους. Και χωρίς αντίπαλο είναι
ηττημένοι.
