Γιάννης Κ.
Λάμπρου, Ιστορία του Κυπριακού, Τα χρόνια μετά την Ανεξαρτησία, 1960-2023, Λευκωσία,
2024
“‘Ολβιος
όστις της Ιστορίας έσχε μάθησιν”, ευτυχισμένος που γνωρίζει Ιστορία, ερευνά και
ανακαλύπτει την αλήθεια, σε μια εποχή υπερπλήρη πληροφοριών, τεχνητών, ψευδών,
αληθών, αλληλοσυγκρουομένων, ο καθείς και την αλήθεια του.
Ο Γιάννης
Κ. Λάμπρου μάς έδωσε το 2004 την πρώτη έκδοση του βιβλίου του “Τα χρόνια μετά
την Ανεξαρτησία, Ιστορία του Κυπριακού, 1960-2004”, το 2008 κυκλοφόρησε διορθωμένη
και επαυξημένη για τα έτη 1960-2008, και
τώρα κυκλοφορεί την τρίτη έκδοση διορθωμένη και επαυξημένη για τα 1960- 2023.
Κυρίως
αναφέρεται στα όσα διαδραματίστηκαν ύστερα από το δημοψήφισμα του 2004 και στην
ένταξή μας στην ΕΕ. Ακολούθησε η
προεδρία Δημήτρη Χριστόφια, δύο περίοδοι με πρόεδρο τον Νίκο Αναστασιάδη και
τελευταίο τον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Σημαντικό
μέρος των χρόνων αυτών καταλαμβάνει η διάσκεψη στο Κραν – Μοντανά, για την
οποία συνεχής γίνεται λόγος τελευταία, ως σταθμός από τον οποίο θα πρέπει να
αρχίσουν οι συνομιλίες για το κυπριακό. Οι τουρκικές θέσεις, οι προκλήσεις στην
Αμμόχωστο, η ανακάλυψη υδρογονανθράκων, οι ηγεμονικές τάσεις της Τουρκίας,
χάρτες και παράρτημα με ενδιαφέροντα σημεία της Ιστορίας μας για τα οποία
διεξήχθησαν και διεξάγονται συζητήσεις στον καθημερινό τύπο, όπως οι εκρήξεις
βομβών του 1956, ο λόγος για ατόφυα ένωση του 1964, η κρίση της κυπριακής
οικονομίας 2010-2013, η καταστροφική έκρηξη στο Μαρί 2011, θέματα ολοζώντανα.
Η μεθοδική
έρευνα, η βάσανος των πηγών, η κριτική διείσδυση στα γραφόμενα άλλων, η
αντικειμενικότητα και ο σεβασμός στην αλήθεια και στον αναγνώστη αποτελούν
γνωρίσματα του συγγραφέα, αναγνωρισμένα
ήδη από την πρώτη έκδοση.
Επειδή τα
περισσότερα γεγονότα τα έχουμε ήδη βιώσει και μετέχουμε ως πολίτες στα
γιγνόμενα, γι’ αυτό και η ανάγνωση του βιβλίου είναι ευχάριστη και πράγματι ο
μελετητής αναγνώστης αισθάνεται τον όλβον κατά την ανάγνωση, πόσω μάλλον όταν
διευκρινίζονται σημεία θολά ή με αντιφατικές τις ως τώρα πληροφορίες. Η γραφή
του Γιάννη Κ. Λάμπρου ξεκαθαρίζει τα πράγματα και προβάλλει την αλήθεια,
επιβεβαιώνοντας το φερόμενον ως ευριπίδειον “Όλβιος όστις...”.
Στέλιος
Παπαντωνίου
