ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Ακούω και πάλι τα ποδοβολητά
των αλόγων αρμάτων
εισέρχονται σε τόπους συγνεφιασμένους
Κάποτε φλεγόταν το κυβερνείο
κι ύστερα το είπαν αρμοστείο
Κανένας ανάξιος
δεν αρμόζει να σφετερίζεται τον τόπο
Θαμμένα κόκκαλα ιερά
Τρεις χιλιάδες χρόνια
μιλούν μια σπάνια γλώσσα
Αρκάδες πρόγονοι
τραγουδούν στα παράλια
Κι ύστερα από αιώνες
ουρλιάζουν λύκοι
άσπροι μαύροι κόκκινοι γκρίζοι
Σ’ ένα εκκλησάκι ερημικό
Σε μια παραλία γαλήνια
Στα βουνά πεύκα και κάστρα
Γράφοντας Ιστορία κι Ομορφιά.
Παραδείσια.
