Κυριάκος Ευθυμίου, Προτελευταία Αλήθεια, ποιήματα, Σαιξπηρικόν
Ο Κυριάκος Ευθυμίου είναι ποιητής βαθυστόχαστος, φιλοσοφεί ή διαλέγεται με τον εαυτό του, εισχωρεί στα βάθη του, βοηθώντας και τον αναγνώστη να φωτίσει άγνωστες πτυχές του εαυτού ή
δυσερμήνευτες και ανέκφραστες, γιατί ως ποιητής έχει το χάρισμα να εκφράζει σε πυκνότατο και
πρωτότυπο λόγο και των άλλων τα σκότη.
Σε ένα μέρος των ποιημάτων του καταθέτει τη δική του προβληματική και μαρτυρία για το Κυπριακό. Έχοντας ζήσει σε ακριτική περιοχή, σε οικογενειακή εστία και θαλπωρή, πονώντας για τα αποτελέσματα και τις αιτίες των
παθών μας, ως αληθής και σοφός έμπειρος γνώστης και αναγνώστης της Ιστορίας εκφέρει πολύτιμο λόγο για τη διχοτομημένη πατρίδα, τον δυνατό αντίπαλο και την εν πολλοίς
αδυναμία μας, ταγών και λαού. Θλίβεται ή αντιμετωπίζει στωικά τα
πράγματα, αφού η θλίψη του
είναι αξιοπρεπέστατη.
Τα πρόσωπα της οικογένειάς του, σεβαστά και αγαπητά, θανόντα αλλά ποιητικά ζώντα, τον μεταφέρουν στο παρελθόν που αντικρίζει διαλογικά.
Δροσερές
εικόνες προετοιμάζουν για τις μεγάλες αλήθειες και δομούν με αντιθέσεις ή
συμπληρωματικές εικόνες το ποίημα, ένα αυτοτελές κόσμημα. Μια λυρική περιγραφή
μπορεί να συνυπάρχει με την σκληρή Ιστορία, και το όλον να κρύβει σκληρές
αλήθειες και νοήματασε άλλα επίπεδα.
Ο ποιητής υπήρξε στη ζωή του ηθοποιός, σκηνοθέτης, αναγνώστης ποιημάτων και μελετητής τους, ένας πνευματικός πλούτος που τον συνοδεύει στο έργο του, στο οποίο φανερώνονται οπτικά και οι πιο αφηρημένες έννοιες, θαυμαστό αποτέλεσμα.
Ο μοναχικός συνομιλητής του εαυτού του
ξεπερνά τα όρια της εξομολόγησης και λακωνικά εκφράζει την εμπειρική σοφία του αλλά και επιστημονικές αλήθειες για την ύπαρξη
και τη γενικότερη Ιστορία μας.
Ο τίτλος της συλλογής προοιωνίζει πως τα
γραφόμενα θα είναι αν όχι αποχαιρετιστήριος λόγος το απαύγασμα της μελέτης και
εσωτερικής εις βάθος διερεύνησης του ίδιου με γενικευμένες τις αλήθειες, αφού μπορούν να ισχύουν για τον καθένα.
Ο θάνατος αποτελεί αγκωνάρι του όλου οικοδομήματος όπως και η και η τραγικότητα του ανθρώπου και η
σιωπηρή αποδοχή της μοίρας ως ανώτερης δύναμης την οποία αποδέχεται ο άνθρωπος ή ύστερα από εσωτερικό αγώνα γνωρίζει
και μπορεί πλέον να φωτίσει.
Εκφραστικά, επιτυχημένα εκμεταλλεύτηκε λαϊκές ρήσεις ή εκφράσεις, τις οποίες εξεικονίζει ζωοποιώντας τες. Η μεγάλη του όμως τέχνη είναι ο σφιχτοδεμένος λόγος, ο ουσιώδης, και η εμφάνιση και εξεικόνιση των αφανών
αφηρημένων εννοιών. Από αυτή την άποψη, ο Κυριάκος Ευθυμίου αναδεικνύεται δάσκαλος της ποίησης και
γνώστης και τεχνίτης των θεμελιωδών μυστικών της.
Στέλιος
Παπαντωνίου
