Αφού δεν ξέρεις,
θα υπολογίζεις μάλλον, από το πρώτο σκίρτημα εντός της ως την ώρα που το φέρνει
στο φως και χαίρεται και η χαρά είναι μεγάλη γιατί ήλθε νέος άνθρωπος στον
κόσμο, ο καλύτερος, ο ομορφότερος, ο ευτυχέστατος, αφού είναι το δικό της παιδί,
κι ύστερα, από το χεράκι πραγματικά και μεταφορικά, να μεταδίνει τη γλώσσα, τα
ήθη και έθιμα, τη θρησκεία, την αγάπη στην πατρίδα, που ξέρει πως μπορεί κάποτε
να της το αρπάξει, είναι και το κακό αλλά δεν θέλει να το σκέφτεται, το παιδί της
θα γίνει ένας καλός άνθρωπος στην κοινωνία, να καμαρώνει, δεν προβλέπει,
φαντάζεται το καλό και μόνο το καλό, πανέτοιμη για τα πάντα, στην αγρύπνια, στο
προσκεφάλι του, στις αγωνίες του, πάντα είναι το παιδί, δεν μεγαλώνει ποτέ,
ακόμα κι αν κάμει δικά του παιδιά, και χαίρεται παιδιά κι εγγόνια, κι έρχονται
και παρέρχονται τα χρόνια κι οι καιροί, πόλεμοι και καταποντισμοί, ένας βράχος
μεγάλος το στήριγμά της, η μάνα των μανάδων, Παναγία μου σώζε τις μανάδες του
κόσμου, δώσε χέρι βοηθείας στα δύσκολα της ζωής!
